🎭🎭จุดเริ่มต้นของเกม "ชนชั้นในห้องเรียน" เกิดมาจากครูเก๋อยากให้เด็กๆได้รู้จักตัวเองในทุกๆแง่มุม แชร์ทุกพฤติกรรมของตัวเองที่โรงเรียน ยอมรับความแตกต่างของเพื่อนๆในห้องเรียน และเห็นอำนาจที่แอบแฝงอยู่ในห้องเรียนของตัวเอง บวกกับเห็นเด็กๆรุมอ่านหนังสือนิทานเรื่อง " บ้าน 100 ชั้น " ซึ่งมีสัตว์อาศัยอยู่ทุกๆ 10 ชั้น เลยเกิดไอเดีย ทำ "โรงเรียน 100 ชั้น" แบ่งเป็นเด็ก 10 ประเภทที่เด็กๆช่วยกันระดมความคิด แล้วช่วยกันเขียนและวาด วิถีชีวิตของเด็กแต่ละประเภท เช่น ชั้นของเด็กเก่ง ก็จะมีเรื่องราวการใ้ช้ชีวิตของเด็กเก่งในโรงเรียน 10 เรื่อง (นั่งหน้าห้อง, จดทุกคำที่ครูพูด ฯลฯ)
💋💋💋💋💋💋💋💋💋💋💋💋
💃🏼💃🏼เด็กๆห้องเรียนวัยรุ่น ช่วยกันตั้งชื่อกลุ่มชนชั้นในห้องเรียนของตัวเอง 10 ชนชั้น ผลโหวตชนชั้นที่มีอำนาจมากที่สุดในห้องเรียน ได้แก่
1.🙋♂️"เด็กผู้นำ" (หัวหน้าห้อง, รองหัวหน้าห้อง)
2.✍️"เด็กเก่ง" (ที่ 1,2,3 ของห้อง)
3.🕺"เด็กกิจกรรม" (รำไทย, หลีดเดอร์,ตัวแทน ร.ร.)
4.🤟"เด็กอยู่เป็น" (อวยครู, ขี้ฟ้อง,คนโปรดของครู)
5.🙎♀️"เด็กหยิ่ง" (ไม่สนใจโลกภายนอก,อวดเก่ง)
6.👯♂️"เด็กเกรียน" (ขี้แกล้ง,โดดเรียน)
7.🙇♂️"เด็กโดนล้อ" (อ้วน,ดำ,ผมหยิก)
8. 🤦♂️"เด็กตามน้ำ" (ตามเค้าไปทุกที่)
9.🙅♀️"เด็กเอ๋อ". (เอ๋อเอง,เด๋อๆ,เรียนไม่ค่อยรู้เรื่อง)
10.👤"เด็กที่ถูกลืม" (ไม่มีใครสนใจ)
🏃♀️🏃♂️🏃♀️🏃♂️🏃♀️🏃♂️🏃♀️🏃♂️🏃♀️🏃♂️🏃♀️🏃♂️
🗣🗣🗣วิธีเล่นเกม "ชนชั้นในห้องเรียน" ง่ายมากค่ะ
เริ่มจากให้เด็กๆแต่ละคนเล่าเรื่องราวของตัวเองที่เคยมีประสบการณ์เป็นเด็กทั้ง 10 ชนชั้น เชื่อไหมคะ เด็กๆทุกคนเคยตกอยู่ในสถานการณ์ของทุกชนชั้น คนที่เป็นเด็กเก่ง ก็เคยรู้สึกไร้ตัวตน เด็กกิจกรรมก็เคยทำตามน้ำ ทำตามเพื่อนเช่นกัน แม้กระทั่งเด็กที่คิดว่าตัวเองเป็นเด็กเกรียน ก็เคยถูกเพื่อนล้อมาแล้วทั้งนั้น
👩❤️👩👭👫💑👫👬👩❤️💋👩👬👭👨❤️👨👬👭
🤣😍เมื่อประตูแห่งพื้นที่ปลอดภัยค่อยๆเปิด เรื่องราวที่เจ็บปวดของการเป็นเด็กโดนล้อ เด็กตามน้ำ เด็กอยู่เป็น เด็กเก่ง ฯลฯ ก็ค่อยๆเปิดเปลือยในห้องเรียน "จุดร่วม" ของความเจ็บปวดและความสุขในห้องเรียน ทำให้เด็กๆใกล้กันมากขึ้น เข้าใจตัวเองและเข้าใจเพื่อนที่แตกต่างมากขึ้น
❤️😍❤️😍❤️😍❤️😍❤️😍❤️😍❤️
👄👄👄👄👄คำถามสุดท้ายที่ครูเก๋ถามกับเด็กๆ
"ชนชั้นไหน น่าสงสารที่สุด"
เด็กๆแย่งกันตอบว่า
"เด็กเอ๋อ" "เด็กเกรียน" "เด็กตามน้ำ" "เด็กอยู่เป็น" "เด็กเก่ง" "เด็กผู้นำ" "เด็กหยิ่ง" "เด็กโดนล้อ" "เด็กหยิ่ง" "เด็กกิจกรรม"
👭👭👫👫เราสรุปกันไม่ได้ว่า ชนชั้นไหนน่าสงสารที่สุด
แต่เราได้รับรู้ความสุขและความทุกข์ของทุกชนชั้น
แค่นี้น่าจะพอสำหรับ "ความเป็นเพื่อน ในห้องเรียน"
✍️✍️เขียน : ครูเก๋ ศศรส โกวิทพานิชกุล