มองภาพต่างมุม

ให้นักเรียนดูรูปภาพนี้

1. นักเรียนรู้สึกอย่างไร ? คำตอบที่ได้จะคล้าย ๆ กัน คืออบอุ่น รู้สึกดี รู้สึกว่าสังคมน่าอยู่ ผมชอบคำตอบของนักเรียนที่บอกว่า เห็นการช่วยเหลือกันของเพื่อนมนุษย์ และการช่วยเหลือกันไม่แบ่งเชื้อชาติ (นักเรียนเห็นชายที่หน้าตาฝรั่ง ช่วยเหลือหญิงชาวเอเชีย) โทนคำตอบของนักเรียนเป็นไปในทางบวก

.

2. สมมติว่า ให้นักเรียนมองภาพนี้ด้วยทัศนคติเชิงลบ แล้วเขียนความรู้สึกออกมา คำตอบที่ได้คือ สร้างภาพ เกะกะรถ เรียกร้องความสนใจ ผู้ชายในภาพแอบประสงค์ร้ายรึเปล่า ระวังโดนปล้น จะไปเดินตากฝนทำไม จากนั้นชวนคุยสะท้อนความรู้สึกว่า ตอนที่เขียนความรู้สึกตอนแรกกับตอนที่สอง แบบไหนที่เราคิดได้คล่องกว่ากัน ซึ่งนักเรียนบอกว่าอย่างหลัง แล้วเมื่อลองให้สำรวจตัวเอง พบว่าตอนที่เขียนความรู้สึกครั้งแรก นักเรียนรู้สึกดี อิ่มเอิบใจ แต่พอครูให้มองลบ นักเรียนรู้สึกว่าตัวเองไม่โอเคกับภาพจริง ๆ

.

ครูชวนเชื่อมโยงในชีวิตจริง เช่นการมองสิ่งที่คนอื่นทำ ถ้าเรามองบวก ตัวเราก็มีความสุข และยินดีกับภาพที่เห็น แต่เมื่อเรามองเป็นลบ ใจเราก็ทุกข์ตาม สถานการณ์เหล่านี้ยิ่งพบมากในโซเชียลมีเดีย ทั้งการที่ดูแล้วแค่รู้สึก และการเข้าไปคอมเม้นต์ต่าง ๆ นั่นเอง

.

ประเด็นต่อมาเป็นภาพนักเรียนชายช่วยนักเรียนหญิงถือกระเป๋า ถามนักเรียนหญิงว่าเคยมีเหตุการณ์นี้เกิดกับตัวเองหรือไม่ แล้วรู้สึกอย่างไรกับภาพ (ให้นักเรียนชายตั้งใจฟัง) ถามนักเรียนชายว่ารู้สึกอย่างไรกับภาพที่เห็น ซึ่งได้คำตอบส่วนใหญ่ในด้านลบ นี่คือสิ่งที่นักเรียนทั้งสองฝั่งคิดไม่ตรงกัน นักเรียนชายมักถูกคาดหวังว่าจะเป็นสุภาพบุรุษ แต่ในขณะเดียวกันก็กลัวว่าเพื่อนจะล้อ กลัวเพื่อนจะมองว่าขี้หลี

.

ครูพากลับมาดูภาพแรกอีกครั้ง แล้วช่วยสรุปว่า ไม่ว่าจะทำสิ่งใด สิ่งที่เราทำ คนสามารถมองได้สองแบบเสมอ หากคนไม่เข้าใจ แล้วคิดลบกับเรา ความทุกข์ก็อยู่ที่ตัวเขาเอง เราต่างหากที่เชื่อมั่นสิ่งไหน เราอยากเห็นภาพไหนเราก็ทำภาพเหล่านั้นขึ้นมา ความสุขอยู่ที่ตัวเรา

.

ปิดท้ายด้วยเพลงคลิป Life Vest Inside ที่คนมอบน้ำใจให้กัน แล้วมันส่งต่อ ๆ กันไป จนน้ำใจกลับมาที่ตัวเรา ซึ่งการช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน เป็นภาษาสากลที่ทุกคนเข้าใจ แม้จะไม่ได้พูดภาษาเดียวกันก็ตาม ป.ล. แอบดีใจที่ตอนตอบคำถามภาพแรก มีนักเรียนยกเอาคำกลอนอิศรญาณภาษิตที่เรียนในคาบก่อนมาเชื่อมโยงได้ด้วย เก่งมาก ๆ #ครูมะศูนย์จุดสี่

FB:Supawat Promtun