ที่มา : คุณครู Rujirapa Fang

“เลิกบุหรี่แข่งกันมั้ย?” เป็นประโยคที่เราจั่วหัวถามเด็กน้อยหอยสังข์ของเราคนหนึ่ง ซึ่งต่อไปนี้ขอเรียกว่า ด.ช.ไข่ เป็นนักเรียนที่เราสนิทมาก ๆ คนหนึ่งเพราะมีเรื่องให้ปวดหัวปวดใจและชื่นใจ (บ้าง) อยู่บ่อย ๆ และวันนี้กำลังจะโดนย้ายโรงเรียนเนื่องจากทำผิดกฏบางอย่างของโรงเรียนแบบสด ๆ ร้อน ๆ

"หืมม.. ยังไงครับ อาจารย์ไม่ได้สูบหนิ ?"

“สูบสิ นี่ไง ! เดี๋ยวจะลองสูบละ อยากรู้ อยากเข้าใจว่ามันเป็นยังไง” (เราพูดพร้อมกับหยิบบุหรี่ที่เรายึดได้มาจากนาง*มานั่นแหละ พร้อมกับทำท่าจุด) [*นาง = สรรพนามบุรุษที่ 3 แสดงถึงความสนิทสนม]

"อย่าเลยอาจารย์ ! มันไม่ดี"

“ไม่ดียังไงอะ ? หนูยังสูบเลย” เรายังคงใช้ความพยายามจุดอยู่แต่ไม่ติด เพราะจุดไฟแช็กไม่เป็น 555

"มันไม่ดีครับ อย่าสูบเลย !"

“เค้าว่ากันว่าคนที่สูบบุหรี่ส่วนใหญ่คือคนที่เครียด ตอนนี้ครูเครียดมากเลย อยากรู้ว่าจะหายเครียดจริงมั้ย”

"ถ้าอาจารย์เครียดมาเล่นเกมกับผมดีกว่า อาจารย์อย่าสูบเลยนะมันไม่ดี"

“เล่นเกมแล้วหายเครียดหรอครับ ?”

"ใช่ครับ"

“อะ ทีนี้คราวหน้าถ้าหนูเครียดมาเล่นเกมกันเนอะ อย่าเลย ยังไม่ต้องเลิกก็ได้แต่ลองลด ๆ ดูหน่อย”

"ครับบ... ผมพยายามอยู่" เป็นคำพูดเดิม ๆ คำรับปากเดิม ๆ เหมือนทุก ๆ ครั้ง แต่มีแววตาที่ดูจริงจังกว่าทุกครั้ง...

“งั้นครูขอเก็บไว้ได้มั้ยครับ ? เป็นที่ระลึกเนอะ ! อะ ไหน ๆ เราก็จะไม่อยู่แล้วแถมให้ของที่ระลึกครูมาอีก ครูก็มีอะไรจะมาให้หนูเหมือนกัน”

ทีนี้เราเลยลองเอาไพ่ Dixit มาเล่นกับนางดู โดยให้นางเลือกไพ่มา 2 ใบตามโจทย์ ใบแรกคือให้เลือกไพ่ที่ตรงกับความรู้สึกในตอนนี้ และไพ่ใบที่สองคือเลือกไพ่ที่สื่อถึงความสุข ด.ช.ไข่ใช้เวลาเลือกไพ่เร็วมากจนเราตกใจ ! อาจจะเพราะความเข้มข้นของความรู้สึกที่เกิดขึ้นทำให้ ด.ช.ใช้เวลาเลือกไพ่น้อยกว่าที่คาดเยอะเลย

ไพ่ใบแรกที่เลือก นางอธิบายว่ามันเป็นภาพคนร้องไห้ เพราะตอนนี้รู้สึกเสียใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น นางพูดออกมาเองเลยว่ามันเป็นบทเรียนที่สุดในชีวิตของนาง รู้สึกถึงความปิดจนตันไปหมด (ในตอนนี้เราแอบอึ้งอยู่เล็ก ๆ ... คือรู้แหละว่านางคงเสียใจ แต่กายภาพที่เห็นคือดูร่าเริงปกติมากจนถ้าไม่บอกเราก็ดูแทบไม่ออกเลยว่าจะรู้สึกขนาดนี้)

ไพ่ใบที่สอง ด.ช.ไข่อธิบายว่าเป็นภาพของเด็กผู้ชายคนนึงที่กำลังนั่งมองอะไรซักอย่างในมุมสว่างของตัวเอง เหตุผลที่เลือกภาพนี้เพราะนางคิดว่านางจะมีความสุขในสิ่งที่เป็นอยู่ในปัจจุบันของนาง ที่นางจะได้ใช้เวลาอยู่กับตัวเอง...

ตอนที่กำลังฟังอยู่ มีคำมากมายที่เราอยากจะแทรกและสอนไปในทางที่เราคิดว่าดีถ้าเขาได้รู้ แต่พอคิดไปคิดมาเราว่าเด็กคนนี้เขารู้อะไรมาเยอะแล้ว ในวันหนึ่ง ยิ่งโดยเฉพาะวันนี้คงมีคนมาพูดกับเขาเต็มไปหมด เลยพยายามหักห้ามใจของตัวเองโดยการไม่พูดไม่แนะนำ แต่ให้เขาได้พูด ๆ ๆ ออกมามากที่สุดดีกว่า เพื่อที่เขาจะได้ทบทวนอะไรเกี่ยวกับตัวเองบ้าง ซึ่งพอสุดท้ายแล้วเราถามเขาว่าอยากเก็บไพ่สองใบนี้ไว้มั้ย นางบอกว่าอยาก แต่ขอเก็บไว้แค่ใบที่สองก็พอ เก็บไว้เป็นที่ระลึกไว้เตือนตัวเอง...

"ผมขอเขียนอะไรลงไปในไพ่ได้มั้ยครับ"

“เอาสิ !” เราตอบและแอบดูว่านางเขียนว่าอะไร จนได้รู้ว่านางเขียนวันที่และให้กำลังใจตัวเองว่าจะมีความสุขกับสิ่งที่เป็นอยู่ เหมือนที่นางได้บอกมาตามความหมายของไพ่นั่นแหละ แล้วนางก็เอาไพ่ใบนั้นเก็บไว้หลังเคสโทรศัพท์พร้อมกับเอามาอวดใหญ่เลย !

"ผมจะเก็บไว้ยันลูกบวชเลยจารย์ 555 !"

“มันต้องขนาดนั้นเลยหรอลูก ! 555 ! เอ้อออ...หนูก็ได้ไพ่ไปแล้ว ดูของที่ครูได้สิ เราไม่น่ามีของที่ระลึกเป็นบุหรี่เลยเนอะ 5555 !” เราพูดแบบติดตลกแล้วซักพักนางหายไปสลักชื่อบนยางลบกลับมาให้เรา พร้อมกับไปแอบเขียนบนกระดานว่า “นายไข่... จะเป็นคนดีแล้วคับ” เอ็นดู 55555555

บทเรียนครั้งนี้ไม่ได้สอนแค่นักเรียนแต่ยังสอนเราอีกมาก ๆ ๆ ด้วย ไม่ได้มีใครอยากเกิดมาเป็นคนไม่ดีเพียงแต่หนทาง ลู่ทาง สิ่งก่อสร้าง บริบทแวดล้อมที่เป็นอยู่อาจจะเอื้อให้เค้าเป็นคนอย่างงั้นก็ได้ หรืออย่างน้อยพอคนเรามันพลาดไปแล้วก็ใช่ว่าเขาจะพึงพอใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นไปซะหมด ถ้าสุดท้ายแล้วมันแก้ไม่ได้แต่ยังพอมีเวลาก็แค่เก็บไว้เป็นบทเรียนแล้วทำอนาคตให้ดีกว่าเดิม

...พอมาถึงตรงนี้เราเข้าใจเลยว่าเหตุผลที่เราต้องมาทำ Teach for Thailand มาทำแบบที่เป็นอยู่เพื่ออะไร ขอเป็นกำลังใจให้ทุกคนรวมถึงตัวข้าเอง 💙

#ครูฟางเอง #คุณครูพากย์สนาม

โพสต์ต้นเรื่อง

https://www.facebook.com/rujirapa.fangjowz/posts/2219051124817060