เปลี่ยนมุมมองการอภิปรายหน้าชั้นเรียนเป็นเล่าข่าว!

ห้องเรียนของเด็ก ๆ สถานที่เขาต้องใช้เวลากว่า 1 ใน 3 ของวัน มีประสบการณ์มากมายเกิดขึ้นที่นั่น

.

บางอย่างเป็นมิตรกับเขาถึงขั้นเรียกร้องอยากให้มีอีก  บางอย่างไม่เป็นมิตร แค่ได้ยินก็ยี้แล้ว 

.

ตัวอย่างหนึ่ง คือ “การอภิปราย” เด็กหลายคนถึงกับปิดประตูแห่งความร่วมมือ เมื่อรู้ว่าครูจะให้ “อภิปราย” แน่ล่ะ มันฟังดูยาก เป็นวิชาการ และน่ากลัว

.

เมื่อไม่นานมานี้  ครูคนหนึ่งมาเล่าให้ฟังว่าเขากำลังเตรียมกิจกรรมระบบนิเวศ ซึ่งเป็นคาบเรียนสุดท้ายของเทอม

.

คาบนี้ต้องการจะชวนเด็ก ๆ มาสรุปเนื้อหาทั้งหมด ด้วยเป้าหมายที่อยากจะให้เขารู้สึกถึงการเป็นสมาชิกของระบบนิเวศ และอยากให้ตระหนักถึงการกระทำบางอย่างที่อาจจะดูเล็กน้อย แต่วันหนึ่งจะส่งผลเสียหายต่อทั้งระบบ ด้วยการให้เด็ก ๆ อ่านบทความที่ครูเตรียมไว้ให้  แล้วเอามา “อภิปราย”

.

เราได้ยินแล้วอดคิดไม่ได้ว่า บรรยากาศในห้องเรียนน่าจะออกแนว เด็กนั่งอ่านนิ่ง ๆ เงียบ ๆ ง่วง ๆ  และการนำเสนอที่ ครูต้องคอยกระตุ้นให้ฟังเพื่อน และจบคาบไปแบบเบื่อ ๆ เซ็ง ๆ ทั้งครูทั้งนักเรียน

.

เราเสนอให้ปรับแต่งเล็กน้อยเพื่อให้กิจกรรมช่วยพาเด็ก ๆ ให้เข้าใกล้เป้าหมายที่ครูตั้งไว้ได้ดีขึ้น

.

ข้อเสนอตอนนั้นคือ “ไม่อภิปรายได้มั้ย ให้เด็ก ๆ มาจัดรายการเล่าข่าวน่าจะสนุกกว่า ”

.

เพราะครูตั้งใจให้เด็ก ๆ ได้ประสบการณ์อ่านแบบวิเคราะห์ วิพากษ์ เจาะลึก หาข้อมูลเพิ่ม เชื่อมโยง แล้วเอามานำเสนอให้เพื่อนฟัง ซึ่งการเปลี่ยนโจทย์จาก “อภิปราย” เป็น “เล่าข่าว” จึงตอบโจทย์เดิมได้ แถมสนุกขึ้น และอาจจะลึกซึ้งขึ้นด้วย

.

ผลเป็นไปตามคาด  เด็ก ๆ ฟังโจทย์แล้ว “อยาก” ขึ้นมาทันที อยากอ่านบทความ อยากหาข้อมูลเพิ่มเติม อยากวิเคราะห์ ระหว่างเตรียมออกอากาศ มีเสียงหัวเราะ ถกเถียง และการเคลื่อนไหวเกิดขึ้นตลอดเวลา และเล่าข่าวอย่างรู้ลึก รู้จริง

.

เพื่อนครูลองเอาวิธีนี้ไปใช้ดูนะครับ เปลี่ยนจากการอภิปราย หรือ นำเสนอ เป็นให้เขาได้สวมบทบาทอื่น ๆ ที่น่าสนุกมากขึ้นอย่างเล่าข่าว

.

หรือลองเปลี่ยนอย่างอื่นที่ดูเข้าถึงยาก ให้จับต้องได้ง่ายขึ้นดูก็ได้

.

สิ่งสำคัญคือ อย่าเปลี่ยนแค่ชื่อเรียก แต่ให้เปลี่ยนแว่นของเราในการมองสิ่งนั้น  ให้มันดูสนุกขึ้น ดูเป็นมิตรขึ้น โดยที่แก่นของมันยังคงอยู่อย่างเข้มข้น

.

ได้ผลเป็นยังไง เอามาเล่าสู่กันฟังนะครับ 

.

- Kru Dentö -