ห้องเรียนปิ๊งแว๊บ ในวันที่สื่อเทคโนโลยีใช้ไม่ได้

คือเตรียม PPT และเกมในออนไลน์ไว้ชวนเล่นสนุกแล้ว

แต่เปิดพาวเวอร์พอ้ยท์ไม่ติด เอาไง ลุยโลด ตะลุยห้องปฏิบัติการเคมี

กับคาบ "ความปลอดภัยและทักษะในห้องปฏิบัติการ"

.

check in เด็กใหม่ด้วยการ "ให้หยิบการ์ดภาพที่บ่งบอกตัวเรา"

ใช้ภาพแนะนำตัวเอง วน ๆ กันไปจนครบ

น้องใหม่จะติดคุย แอบพูดแทรก ครูทิ้งประโยคคม ๆหน่อย

"ถ้าเราอยากให้เสียงเรามีความสำคัญ มีความหมาย

เราต้องให้ความสำคัญกับเสียงคนอื่นก่อน

มีผู้พูดต้องมีผู้ฟังเนอะ อยากให้เข้าใจเขาและเรา"

เด็กนี่ ว๊าววว Meaninngful มากจ้า

.

.

ไปต่อ...ชวนทำความรู้จักกับหนังสือเรียน

พร้อมสอนเทคนิคการอ่านหนังสือ มีเทคนิคอ่านอย่างไร?

(มีหลายคนจำได้ เคยสอนไว้ตอน ม. ต้น ตอบฉะฉาน)

ดูครบแล้ว ชวนคุยว่ามีเรื่องไหนที่เรารู้ และแบบไม่เคยได้ยินไม่รู้มาก่อนเลย

ก็หยิบคำพูดที่เขาตอบมาชวนไปต่อเชื่อมโยงเข้าสู่เนื้อหา

.

ขอโทษสำหรับความติดขัดในเครื่องมือ

ชวนตะลุยตู้เคมี อุปกรณ์ในห้องปฏิบัติการ

โยนคำถาม ชวนคุย สาธิตการใช้ ตลอดจนสอดแทรกมุขตลกใส่ไป

.

สุดท้ายชวน check out นักเรียนบอก ครูตลกดี ฮ่าๆๆๆ

ไปพูดต่อนอกห้องจนห้องอื่น ๆ อยากมาเรียนด้วย แอบเขิน อิอิ

.

ข้อสังเกตที่เจอ...

• ความประทับใจแรกสำคัญ เนื้อหาไม่ต้องเยอะ เน้นสัมพันธ์ สนุก ๆ เชื่อมโยงหัวใจครูกับนักเรียน
• คาบแรกสนิทกัน คาบต่อไปจะไปไหนรอด อิอิ
• สกิลการป้ายยาต้องมา พรรคพวกของเราในวันนี้ วันหน้าพลาดหน่อยล้วนเข้าใจกัน อิอิ
• เราไม่ตั้งกติกาในห้องเรียน การกระทำของครูและนักเรียนคือวัฒนธรรม ปรับ ๆ กันไป ค่อย ๆ บอกสื่อสารกันไป อันไหน ดีไม่ดีให้เขาเห็นเอง ไม่ใช่สั่ง ตีกรอบ หรือตั้งเป็นข้อจำกัน

ติดตามการฟูมฟักน้องใหม่ ม. ปลายนี้ได้เรื่อย ๆ นะคะ อิอิ สนุกแหละ ^^