สวัสดีคะ วันนี้ได้โอกาสแบ่งปันเรื่องราวดีๆในการจัดชั้นเรียนมาฝากกัน
เนื่องจากว่าเป็นครูคนหนึ่งที่มักจะเว้นระยะห่างระหว่างครูและนักเรียนเสมอ เนื่องจากว่าบางทีเราก็คิดถึงใจเค้าว่าถ้าเราเป็นนักเรียนเราก็คงไม่อยากให้ครูมายุ่งในบางเรื่อง หรือถ้านักเรียนเป็นเราก็ต้องเข้าใจ
สิ่งที่เราทำคิดว่าเป็นเหมือนกับครูหลายคน คือ การยึดเด็กเป็นศูนย์กลางในการจัดชั้นเรียน
ซึ่งเราออกแบบการสอนตลอดหนึ่งภาคเรียนจนจบและทำแผนการสอนคร่าวๆ โดยดูแนวโน้มว่าตอนนี้นักเรียนชอบอะไร และจะมาประยุกต์กับบทเรียนเราได้อย่างไร หากว่าเป็นสิ่งที่เราชอบตรงกันทั้งครูและนักเรียนก็จะทำให้บรรยากาศในห้องเรียนสนุกไปใหญ่เลย
ฉะนั้นในการสอนเรายังต้องสังเกตพฤติกรรม เพื่อทราบถึงความเข้าใจในเนื้อหา มีความกังวลในบทเรียนตรงส่วนไหน ส่วนใหญ่นักเรียนไม่ค่อยพูดอยู่แล้วสิ่งที่สามารถสื่อกันได้ คือ ความจริงใจ ความตั้งใจในการสอน การเปิดใจรับฟังความคิดเห็นของนักเรียนว่ามีส่วนที่เป็นอย่างไรบ้าง ซึ่งจะทำให้นักเรียนกล้าที่จะคิดมากขึ้น นอกจากนี้ เราก็ต้องรู้ใจนักเรียนว่านักเรียนชอบอะไร โดยสังเกตจากเวลาสอนมักจะแอบหลุดเล่นและคุยกับเพื่อน จึงทำให้เราสามารถเดาได้ โดยอาจจะใช้คำถาม ง่ายๆ เช่น มันคืออะไรหรอ? ช่วยสอนหน่อย แค่นี้เด็กก็อยากจะพูดคุยเรื่องของตนเอง สิ่งที่เราทำคือ การตั้งใจฟัง รับฟัง
พอทำแบบนี้บ่อยๆ บรรยากาศในห้องเรียนก็จะแลดูผ่อนคลายมากขึ้น ทั้งครูและนักเรียนก็จะมีระยะปลอดภัยซึ่งกันและกัน
สิ่งที่เป็นกำลังใจให้เราทำงานอยู่เสมอ ก็คือ "นักเรียน" หากว่าเค้าเข้าใจในสิ่งที่เราทำ ถึงแม้ว่าในตอนแรกเราต้องอดใจที่จะไม่หลุดคำชมบ่อยเกินไป ทำให้บางอย่างได้มาอย่างมีเงื่อนไขที่ได้ประโยชน์ทั้งสองฝ่าย
สรุปก็คือ การจัดชั้นเรียนแบบ "ใจถึงใจ"
จากครูที่ไม่ค่อยเข้าหานักเรียน และนักเรียนก็ไม่ค่อยอยากจะเข้าหา
พอเราพยายามพัฒนา เปลี่ยนแปลงตนเองจนมาถึงการจัดชั้นเรียนในภาคเรียน 1/2563 ได้รับการตอบรับที่ดีเลย
ขอบคุณนะคะ inskru
ไฟล์ที่เกี่ยวกับไอเดีย
ไฟล์ที่ 1 จากทั้งหมด 1