รู้จักฉัน ประพันธ์กลอน

การสอนวิชาภาษาไทย เรื่องการแต่งคำประพันธ์ ประเภทบทร้อยกรองไม่ว่าจะเป็นชนิดใด โคลง ฉันท์ กาพย์ กลอน ร่าย ความรู้สึกแรกเมื่อนักเรียนได้ยิน ก็จะเกิดความกังวลว่ายาก จะแต่งได้ไหม และเบื่อหน่ายกับการบังคับรูปแบบคำประพันธ์นั้น ๆ เหล่านี้ล้วนเป็นการสร้างกำแพงกั้นความคิด ทำให้นักเรียนคิดว่าทำไม่ได้มากกว่าจะทำได้ ครูจึงต้องสร้างแรงบรรดาลใจ โน้มน้าวใจให้เด็กรู้สึกว่าไม่ยาก และไม่โดดเดี่ยวในการเรียนรู้ มีเพื่อนร่วมคิดร่วมทำ ทุกคนเริ่มต้นไปพร้อมกัน ช่วยกันจนสำเร็จเป็นผลงานร่วมกัน เกิดความภาคภูมิใจร่วมกัน และสนุกสนานเพลิดเพลินไปในเวลาเดียวกันจากกิจกรรมกลุ่ม โดยเริ่มจากสิ่งใกล้ตัว เรื่องของตัวเอง ในที่นี่คือ ชื่อเล่นของทุกคนในห้อง ช่วยกันทำอย่างไรก็ได้ ให้ชื่อของทุกคนมาอยู่ในกลอนเดียวกัันถูกต้องตามหลักการที่ศึกษาและรูปแบบคำประพันธ์ที่กำหนด เท่าที่จำนวนสมาชิกมีอยู่ (หมายเหตุหากชื่อเล่นไม่ลงตัว สามารถนำฉายา หรือชื่อแต่งตั้งมาใช้แทนได้) เมื่อได้แล้วให้ช่วยกันตรวจสอบเสียงวรรณยุกต์ท้ายวรรค ปรับสัมผัสใน จนทุกคนรู้สึกว่ากลอนนั้นถูกต้องและไพเราะ ร่วมชื่นชมผลงานด้วยกัน บันทึกกลอนบทแรกที่แต่งร่วมกันเอาไว้เป็นผลงานของทุกคน ในรูปแบบของการจดบันทึก หรืออัดวีดิโอคลิปลงสื่อโซเชียลที่นิยม เช่น เฟสบุ๊ก ติ๊กต็อก เพื่อเผยแพร่โดยสามารถออกมาหาสถานที่นอกห้องเรียนแต่อยู่ภายในโรงเรียนในการอัดวีดิโอคลิป กระบวนการนี้ครูสังเกตว่านักเรียนมีความสุขและชอบใจ ไม่ตึงเครียด สนุก ทุกท่านสามารถรับชมบรรยากาศได้ในวีดิโอที่ครูแนบค่ะ จากนั้นให้นักเรียนได้สร้างผลงานของตัวเองรายบุคคลเพื่อฝึกและครูได้ตรวจสอบความเข้าใจของนักเรียนแต่ละคนว่าเข้าใจและทำได้หรือไม่ โดยเริ่มจากสิ่งใกล้ตัวเช่นกัน นั่นคือการแต่งกลอนแนะนำตนเอง ในหัวข้อ "รู้จักฉัน ประพันธ์กลอน" ดิฉันมีความเชื่อว่า หากเราได้พูดถึงตัวเองนั้นจะเป็นสิ่งที่ง่ายที่สุด เพราะทุกคนจะรู้เรื่องของตัวเองอยู่แล้ว ไม่ว่าจะเป็นประวัติส่วนตัว ความชอบ หรืออื่น ๆ ที่อยากจะแนะนำความเป็นตัวเองให้คนอื่นได้รู้จัก ที่ขาดไม่ได้คือ ชื่อ-นามสกุล โดยใช้เฟซบุ๊กเป็นสื่อกลางในการส่งงาน เนื่องจากเป็นสื่อโซเชียลที่นักเรียนนิยมและนักเรียนเข้าถึงได้ง่ายที่สุด ปกตินักเรียนที่เล่นเฟซบุ๊กก็มักจะโพสภาพพร้อมข้อความประกอบอยู่แล้ว ดังนั้นครูจึงทำให้การแต่งกลอนครั้งนี้เป็นการเล่นเฟสแบบปกติของนักเรียนเพื่อลดความกังวลเรื่องการแต่งกลอนในมุมมมองที่คิดว่ายาก ให้นักเรียนเลือกภาพถ่ายที่ชอบที่สุด เป็นตัวเอิงที่สุด จะถ่ายใหม่หรือใช้ภาพเก่าก็ได้ (การแต่งกายสุภาพ) นำมาโพส พร้อมข้อความที่เป็นกลอนแนะนำตัวเอง จำนวน 2 บท ติดแท๊กหาครูและเพื่อนสนิทตามความพอใจและติดแฮชแท็กว่า #รู้จักฉัน ประพันธ์กลอน เพื่อเป็นสัญลักษณ์ในการส่งงาน ครูมอบรางวัลเสริมแรงแก่นักเรียนที่มีผลงานดีสามอันดับ ข้อดีของการส่งงานประพันธืผ่านเฟสบุ๊กคือ นักเรียนได้เผยแพร่ผลงาน นักเรียนสามารถปรับปรุงแก้ไขตามคำชี้แนะของครูได้ตลอด จนกว่าจะถูกต้อง โดยไม่ต้องสิ้นเปลืองกระดาษ ปากกาลบคำผิด เป็นต้น ทั้งยังอยู่คงทนยาวนาน และสามารถทำงานหรือแก้ไขได้ตลอดเวลา นี่คือความสะดวกของการนำเทคโนโลยีมาใช้ นอกจากนี้ยังทำให้เกิดแรงกระตุ้นจากยอดไลค์ยอดแชร์หรือแม้แต่การคอมเม้นท์จากเพื่อน ๆ ผู้ปกครอง และครู เมื่อนักเรียนผ่านการฝึกฝน และปรับปรุงงานชิ้นนี้จนสำเร็จ ครูจึงค่อยเปลี่ยนหัวข้อให้ยากขึ้น เป็นเรื่องไกลตัวมากขึ้น และใช้คำศัพท์ที่ยากขึ้น เทคนิคการสอนที่แบ่งปันไปข้างต้นทั้งหมด ล้วนเป็นแอคทีฟเลิร์นนิ่งทั้ง ตอบโจทย์การสอนวัยรุ่นยุคใหม่ ไม่ให้นั่งจดข้อมูลนานๆ แต่ให้ทำกิจกรรม ทุกคนได้ลงมือปฏิบัติจริง และมีปฏิสัมพันพันธ์กับคนรอบข้าง ได้ใช้ทั้งความคิด และทักษะชีวิตอื่น ๆ ไปด้วย เป็นเทคนิคการสอนที่ไม่ยากและทุกท่านสามารถนำไปใช้ได้อย่างแน่นอน จะช่วยให้นักเรียนเกิดความซาบซึ้ง ตระหนักรักความเป็นไทย ภูมิใจในภูมิปัญญาทางภาษา เป็นการสืบทอดวัฒนธรรมทางภาษา อันจะนำไปสู่การอนุรักษ์และพัฒนาการแต่ง (ขออภัยในภาพที่นักเรียนใกล้ชิดกันเพราะจัดการเรียนการสอนก่อนสถานการณ์โควิดระบาดรุนแรง นำไปปรับให้เหมาะสมสถานการณ์นะคะ)ร้อยกรองให้คงอยู่สืบไป