สืบเนื่องากโรงเรียนสมาคมพยาบาลไทย ที่อยู่จังหวัดน่าน แถมยังเป็นโรงเรียนบนดอย ซึ่งมีเด็ก ๆ ชาติพันธุ์ และวัฒนธรรมที่แตกต่างจากภาคอื่น ๆ อยู่เยอะ หนึ่งในนั้นก็คือ “แคนม้ง” ของชาวม้ง

วันหนึ่งคุณครูแจ็คได้พาคุณลุงชาวเขามาลองเป่าแคนม้งให้เด็ก ๆ ฟัง ในกิจกรรมเข้าจังหวะ เด็ก ๆ ตื่นตาตื่นใจมาก เพราะว่าแคนม้งมีขนาดใหญ่เบ่อเร่อเลย แถมยังมีเสียงเพราะอีกด้วย เด็ก ๆ อยากจะทำแคนม้งของตัวเองบ้าง

คุณครูแจ็คเลยให้เด็ก ๆ ลองไปคุยกับคุณลุงคนที่เป่าแคนม้งดูว่า แคนม้งนี่เป่าอย่างไรนะ แล้วมีขนาดใหญ่แค่ไหน ถ้าเราจะเอามาทำแคนม้งของเราเอง เราจะต้องใช้อะไรมาทำกันดี

จากนั้นคุณครูกับเด็ก ๆ จึงออกแบบแคนม้งของตัวเอง โดยที่คำนวณถึงปัจจัย ดังนี้

• เราจะต้องทำแคนม้งขนาดเท่าของจริงไหม ถ้าทำขนาดเท่าของจริงแล้วเราจะถือและเป่าได้หรือไม่
• แต่ละส่วนของแคนม้งจะต้องมีขนาดยาวแค่ไหน
• เราจะต้องเจาะรูใหญ่ขนาดไหน ถึงจะได้เสียงเทียบเคียงกับแคนม้งของจริง
• วัสดุที่เรานำมาใช้จะต้องใช้อะไรดี เสียงถึงออกมาใกล้เคียงของจริงที่สุด

พอครูแจ็คและเด็ก ๆ ได้สืบเสาะ ทดลองและลงความเห็นกันเสร็จเรียบร้อยแล้ว เราก็ได้แคนม้งของพวกเราเอง 1 ชิ้น!!!!

จากการทำโครงงานเรื่องแคนม้งนี้สิ่งที่เด็ก ๆ ได้นั้นมีมากกว่าการเรียนรู้เรื่อง “เสียง” เสียอีก เด็ก ๆ ได้ทั้ง

• การเรียนรู้เรื่องขนาด การวัด จำนวน ตัวเลข -> ได้ทักษะคณิตศาสตร์
• การเรียนรู้เรื่องเสียง -> การเดินทางของเสียง ปัจจัยของการเกิดเสียงดัง-เบา-แหลม-ทุ้ม
• สุนทรียของเสียงเพลงและการใช้เครื่องดนตรี
• วัฒนธรรมพื้นถิ่นที่เด็ก ๆ สามารถนำมาเรียนรู้ในชั้นเรียนได้ และสภาพของชุมชนรอบ ๆ ตัว

จุดสำคัญในการพาเด็ก ๆ เรียนรู้สิ่งเหล่านี้ คุณครูจะต้องเปิดใจและใช้คำถามกับเด็ก ๆ ในชั้นเรียนอย่างมีเป้าหมาย ไม่กีดกั้นความคิดหรือข้อคิดเห็นของเด็ก ๆ และที่สำคัญ ต้องพาเด็ก ๆ ได้รับประสบการณ์จริง ได้ลงมือปฏิบัติจริง ลองผิดลองถูกด้วยตัวเองจริง ๆ เด็ก ๆ อนุบาจึงจะได้การเรียนรู้แบบครบถ้วนทั้ง 4 พัฒนาการ ในการจัดการเรียนรู้เพียงครั้งเดียว :)