ธีมหลักของการสอนพูดโน้มน้าวในชั้นเรียน คือ ตามล่าหาฆาตกร

ซึ่งได้ใช้การ์ดเกมปริศนา ฆาตรกรซึ่งมีวิธีการเล่น และรูปแบบที่คล้ายคลึงกับแวร์วูฟ เป็นสื่อ

โดยให้นักเรียนพูดโน้มน้าวใจอย่างไรก็ได้ เพื่อไม่ให้ผู้เล่นคนอื่นจำกัดออกจากเกม โดยในเกมปริศนา ฆาตกร มีรายละเอียดดังนี้

จำนวนผู้เล่น

ตั้งแต่ 5-10 คน โดยการเล่น 5 คนมีบทบาท ผู้บริสุทธิ์ ตำรวจ นักสืบ หมอเทวดา ฆาตกร ตั้งแต่คนที่ 6 เป็นต้นไป เพิ่มคนบ้า และจำนวนบทบาทอื่น ๆ ตามตกลง

การ์ดตัวละคร

• ฝ่ายผู้บริสุทธิ์ เงื่อนไขการชนะของฝ่ายนี้ คือทำอย่างไรก็ได้ให้ตัวละครในฝ่ายมีชีวิตรอดถึงรอบสุดท้าย

1) ผู้บริสุทธิ์

2) ตำรวจ ความสามารถพิเศษ สามารถสละชีพตัวเองโดยแสดงตัวตน เพื่อกระชากหน้ากากฆาตกรได้ แต่ถ้าคนที่ถูกกระชากหน้ากากไม่ใช่ฆาตกร นอกจากตำรวจจะตายฟรี คนที่ถูกกระชากหน้ากากจะตายด้วย

3) นักสืบ ความสามารถพิเศษ สามารถตามหาเบาะแสฆาตกรในยามค่ำคืนได้ โดยการชี้เป้า (แต่ห้ามพูด) ครู หรือคนนำเกม สามารถให้สัญญาณได้แค่ว่าใช่ หรือไม่ใช่

4) หมอเทวดา ความสามารถพิเศษ สามารถรักษาชีวิตผู้เล่นได้ แต่ทว่าตาเลือนราง ไม่สามารถมองเห็นตอนกลางคืนทำได้แค่เพียงส่งสัญญาณว่าจะช่วยชีวิต หรือไม่ช่วยเท่านั้น โดยหมอเทวดาตลอดการเล่น สามารถรักษาได้แค่ 2 ครั้งเท่านั้น

• ฝ่ายฆาตกร เงื่อนไขการชนะของฝ่ายนี้ คือฆ่าฝั่งผู้บริสุทธิ์ให้หมด และทำอย่างไรก็ได้ให้ตัวละครในฝ่ายมีชีวิตรอดถึงรอบสุดท้าย

• ฝ่ายคนบ้า เงื่อนไขการชนะของฝ่ายนี้ ทำอย่างไรก็ได้ ให้ถูกตำรวจจับ ชาวบ้านลงทัณฑ์ หรือฆาตกรฆ่า

การ์ดบุคลิก

มีด้วยกัน 6 บุคลิก ผู้เล่น 1 คนจะได้ 1 บุคลิก ผู้เล่นจะต้องพูด โดยสวมบทบาทที่ตัวเองได้รับ

วิธีการเล่น

1. แจกไพ่ตัวละคร และบุคลิกอย่างละ 1 ใบให้ผู้เล่น โดยต้องเปิดเผยบุคลิกของตัวเอง แต่ซ่อนบทบาทตัวละครของตนเองไว้
2. ให้สมาชิกรอบวงพูดแสดงความบริสุทธิ์ หรือโน้มน้าวให้คนอื่นเชื่อว่าบริสุทธิ์
3. ทุกคนหลับตา โดยสมมติว่าเป็นกลางคืน ในวันและค่ำคืนแรกจะไม่มีคนตาย จากนั้นครู หรือผู้นำเกมให้ ฆาตกรลืมตาแสดงตัว จากนั้นให้หมอลืมตาแสดงตัว
4. หลังจากที่ทุกคนหลับตา นักสืบออกทำงานหาเบาะแส
5. ทุกคนลืมตา จากนั้นแต่ละคนพูดแสดงความบริสุทธิ์
6. โหวตผู้ต้องสงสัยเพื่อลงประชาทัณฑ์จับฆาตกร
7. ทุกคนหลับตา สมมติว่าเป็นตอนกลางคืน ฆาตกรลืมตา ชี้ฆ่าเหยื่อ / หมอเทวดา ให้สัญญาณว่าจะช่วยหรือไม่ช่วย / นักสืบหาเบาะแส
8. ประกาศผลว่าใครถูกฆาตกรรม จากนั้นทำซ้ำตั้งแต่ข้อที่ 5-7

สิ่งที่เกิดขึ้นในชั้นเรียน

• ขอให้หยุดพูด น่าจะเป็นเรื่องยากกว่าขอให้พูด เพราะทุกคนพยายามพูดโน้มน้าวใจทุกทางเพื่อเอาชีวิตรอด ในชั้นเรียนนักเรียนที่แทบจะไม่เคยได้ยินเสียงเลย ก็ได้ยินเสียงตอนคาบนี้แหละ

• นักเรียนได้ฝึกพูดตามวิธีการ และบุคลิกที่ได้รับ พร้อมทั้งได้สังเกตเห็นบุคลิกในการพูดโน้มน้าวของแต่ละคร

• นักเรียนอภิปรายว่า การพูดโน้มน้าวให้คนอื่นเชื่อเป็นเรื่องที่ยาก เพราะแต่ละในเกมเริ่มจากการสงสัย และระแวง ไม่ไว้ใจกันว่าใครเป็นใคร จึงทำให้แต่ละคนยากที่จะเชื่อกันเอง

• ทักษะการสังเกต การวิเคราะห์ การรวบรวมข้อมูล เกิดขึ้นระหว่างการเล่น เพราะต้องคอยจับพิรุธว่าใครทำตัวน่าสงสัย