'เป่าสี' เติมขนตัวเม่น

เด็ก ๆ ชั้นป.2 ที่ดื้อมาก แต่เวลาได้ทำกิจกรรมแปลก ๆ ครูจะควบคุมชั้นเรียนได้ง่ายขึ้น

ครูแคมป์ออกแบบคาบเรียนศิลปะที่ให้เด็ก ๆ ได้ทดลองทำ ได้สนุกกับการเล่นสี และเป็นพื้นที่ที่ไม่มีถูกมีผิดมาปิดกั้น แต่เป็นพื้นที่แห่ง ‘การทดลอง’

ครูมักจะให้เด็ก ๆ ใช้สีไม้เพราะจัดการง่าย พอใช้บ่อย ๆ เด็กก็เริ่มไม่อยากใช้ ไม่อยากทำ บางคนก็บ่นว่าเมื่อยมือ แต่พอได้ใช้สีแปลก ๆ หรือทำกิจกรรมแปลก ๆ เด็กจะอยากทำ 

ในช่วงท้ายเทอมหลังจากที่สอนไปแล้วนักเรียนน่ารัก ครูจึงชมแล้วบอกว่า สัปดาห์หน้าจะให้ทำงานศิลปะด้วยสีแปลก ๆ กัน 

เด็ก ๆ ตื่นเต้นกันมาก คอยถามถึงสีที่จะได้ใช้ในคาบต่อไปทุกวัน

เป่าสีเติมขนให้ตัวเม่น

ครูปรินท์รูปหัวเม่นเตรียมไว้ก่อน

ให้เด็ก ๆ หยดสีน้ำตรงตัวเม่น แล้วใช้หลอดเป่าสี เติมให้เป็นขนเม่น

บางคนอยากได้สีเดียวก็จะหยดสีเดียวแล้วเป่าให้แห้ง

บางคนลองใช้หลายสี เป่ามาผสมเป็นเส้นเดียวกัน พอสีมาผสมกันก็จะเห็นว่ากลายเป็นสีอะไร นักเรียนบ่นว่าผสมแล้วไม่สวยไม่น่าผสมเลย 

เด็ก ๆ พูดถึงสีที่มาผสมกันเอง ไม่ได้เป็นการสอนที่ออกจากปากครูเลย แต่เป็นการเรียนรู้จากการทดลองเล่นกับสี

“เป่าแล้วสีเลอะไปที่โต๊ะครูจะด่ามั้ย” ครูแคมป์บอกกับเด็ก ๆ ว่า “นักเรียนเต็มที่เลย เสร็จแล้วก็มาช่วยกันเช็ด”

เด็กบางคนเป่าจนบอกว่าหน้ามืด ครูต้องบอกให้พักก่อน

แบ่งปันเรื่องราวโดย ครูแคมป์ ขวัญตระกูล ทองมี

โรงเรียนบ้านหนองชุมแสง จ.เพชรบูรณ์