วันนี้ไวท์ได้โอกาสสัมภาษณ์ครูลัค และลูกศิษย์

ในประเด็นที่เราจะ ..เอาความถนัดของเด็กมาจับกับบทบาทของครู

ผ่านการออกแบบชมรมที่มีเด็กเป็นเจ้าของชมรม และมีครูเป็นผู้ช่วยดูแล..

.

ครูลัคเล่าถึงช่วงฝึกสอนในโรงเรียนแห่งหนึ่งว่า

โรงเรียนนั้นมีนโยบายให้ลดเวลาเรียน เพิ่มเวลารู้ โดยการ ‘จัดกลุ่มสนใจ’ (ลักษณะเป็นกลุ่มชมรม)

ซึ่งปกติแล้วกลุ่มสนใจเหล่านี้จะถูกจัดตั้งโดยครู

และคงไม่แปลกอะไรที่คนส่วนใหญ่มักจะมองว่า ‘ครูต้องถนัดเรื่องนั้นก่อนจึงจะสอนนักเรียนได้’

แต่ในช่วงจัดตั้งกลุ่มสนใจนั้น มีเด็ก ม.3 กลุ่มหนึ่ง ที่ปกติแล้วเขาไม่ได้สนใจเรียนในห้องเท่าไร

ซ้ำบางคนในกลุ่มยังมีพฤติกรรมเสี่ยงอย่างน่าเป็นห่วง

จู่ ๆ วันนั้นพวกเขาเข้ามาคุยกับเรา บอกว่า ‘ครู ๆ ผมมีอะไรให้ดู’

.. แล้วเขาก็โชว์ rap, beat box, b-boy แบบสด ๆ ..

เราประทับใจกับการโชว์ของพวกเขามาก

พวกเขาก็บอกว่า ครูช่วยขอเปิดกลุ่มสนใจ (ชมรม) we love hip-hop club ให้หน่อยได้ไหม

ตอนนั้นเราไม่กล้ารับปาก แต่ก็อยากผลักดันมาก จากที่เห็นความสามารถของเขา

.

หลังจากไปปรึกษาครูประจำการและผู้บริหาร

ก็ได้รับเงื่อนไขว่า ให้หาสมาชิกเพิ่มให้ครบตามกำหนด

เด็ก ๆ เลยพากันโชว์ในที่สาธารณะของโรงเรียน ดึงดูดความสนใจให้นักเรียนคนอื่นมาสมัครได้สำเร็จ

จนในที่สุด เด็กก็ได้เปิดชมรม ในเทอมที่ 2 ของปีการศึกษานั้น

.

แต่ละสัปดาห์ ทุกวันพฤหัสบดี ครูลัคมีหน้าที่เปิด beat เปิดคลิป และถ่ายคลิปให้

เด็กบอกว่า ‘ไม่มีครู เดี๋ยวมีมวย’ ฮ่า ๆ ๆ (เด็กจะทะเลาะกัน ตกลงกันไม่ได้)

เมื่อได้ซ้อมกันเป็นประจำสม่ำเสมอ ก็เริ่มได้โชว์ในงานโรงเรียน

งานนอกสถานที่ กระทั่งเข้าร่วมการแข่งขันต่าง ๆ พฤติกรรมเสี่ยงที่เขาเคยทำก็ลดลงไปเรื่อย ๆ

เพราะเขามีภาพความสำเร็จ ความสนุก ความสนใจอื่น ซึ่งในที่นี้เขาเป็นคนค้นพบและเลือกด้วยตัวเอง

.

นายชินกฤต แสงบัวหมัด หนึ่งในเด็กที่เคยอยู่ในชมรม บอกว่า..

‘อยากให้โรงเรียนสนับสนุนเด็กให้ทำกิจกรรมเยอะ ๆ

ไม่ปิดกั้นจำกัดกิจกรรม ไม่กีดกันเด็ก ๆ ไม่ว่าเขาจะเป็นเด็กกลุ่มไหน

เพราะถ้าในโรงเรียนมันสนุก เขาจะได้ไม่เถลไถลไปทำอะไรข้างนอก

ซึ่งยากต่อการดูแลมากกว่าการที่เขาอยู่ในโรงเรียน

ตอนนี้ผมเปิดซ่อมรถไปด้วย เรียนกศน.ไปด้วย กำลังจะจบ ม.ปลาย แล้ว

ก็จะเรียนให้สูงขึ้นไปเรื่อย ๆ จะได้มีโอกาสในชีวิตมากขึ้น ตอนนี้ผมอยากทำเพื่อที่บ้านบ้าง

ขอบพระคุณที่ครูลัคที่เชื่อในตัวพวกผม และขอบพระคุณทุกท่านที่ให้โอกาสพวกผมในช่วงนั้น

ทำให้อยากไปโรงเรียน จนจบ ม.3 กันมาได้ครับ’

.

ครูลัคแชร์ให้เราฟังต่อว่า..

‘Multiple Intelligences มีตั้ง 9 ด้านแล้ว ซึ่งในอนาคตอาจจะเพิ่มอีก

จึงขอชวนให้คุณครูได้ชะงักคิดสักนิดหนึ่งเวลาเห็นเด็กไม่เก่งวิชาที่เราสอน

เขาอาจจะเก่งในด้านอื่นก็ได้ ซึ่งด้านนั้นเอง เราผู้เป็นครูก็อาจจะไม่จำเป็นต้องรู้เท่าเด็ก

ขอแค่ถ้าครูเจอด้านนั้นในตัวเด็กแล้ว ให้พยายามเค้นออกมา แล้วซัพพอร์ทเขาให้ได้มากที่สุด

.

เชื่อเถอะค่ะว่าเด็กก็ยังต้องการเราอยู่..

ถึงแม้จะไม่ใช่ในฐานะ teacher แบบที่เอาข้อมูลความรู้มาสอนมาป้อนให้เด็ก

แต่เป็น ignitor หรือ facilitator ที่คอยสนับสนุน ดึงศักยภาพเด็กทุกคนออกมาให้ได้มากที่สุด’

.

ครูลัค

ฟัรซาน สะแมง

โรงเรียนเทศบาล ๒ (บ้านบาเละฮิเล) จ.นราธิวาส

.

สัมภาษณ์และเรียบเรียง โดย ครูไวท์