เทอมแรกเราทำเรื่องอาหารปลอดภัย 

เทอมสองเราทำเรื่องผักปนเปื้อนได้ยังไง แล้วมันไปจบตรงไหน

ชุมชนเราเจออะไรบ้างผักปนเปื้อน แหล่งน้ำ 

ถ้าเค้าไม่เห็นปัญหาเค้าจะไม่อิน เค้าไม่อินก็จะไม่เกิดการเรียนรู้

เราเลยให้เด็กไป survey หาผักแต่ละตำบล 

แล้วเก็บตัวอย่างผักมาตรวจที่โรงเรียน

พอพบว่าเก็บผักมา 10 ตัวอย่าง ไม่ปลอดภัย 9 

หลังจากนั้นเด็กไม่กล้าหยิบผักเข้าปาก

เข้าไปหาข้อมูลเพิ่มใน internet แล้วหนูไม่กินผักหนูก็ไปเจอมันที่อื่นอยู่ดี

ก็เลยให้เค้าลองหาทางออกว่ามีทางออกแบบไหนบ้าง 

เด็กก็คิดขึ้นมาได้ว่า ทำต้นทางให้ปลอดภัย 

เราไม่ได้กินข้าวบ้าน กินข้างนอกเราก็ต้องเจอผักพวกนี้อยู่ดี

ทำยังไง ชุมชนเราถึงจะได้อาหารปลอดภัย เราจะทำยังไงถ้าเรารู้แบบนี้

เราต้องหาความร่วมมือในชุมชนเรา 

แล้วในชุมชนเราเกี่ยวข้องกับใครบ้าง

อสม. เกษตร เกษตรอินทรีย์ พัฒนาชุมชน โรงพยบาล

นอจากเราจะสำรวจผัก ตรวจตัวอย่างน้ำในชุมชน 

เรายังจัดงานตรวจเลือด โดยขอความอนุเคราะห์ในโรงพยาบาล

ตรวจชาวบ้าน 100 คน

เด็ก ๆ ออกแบบสอบถามเอง เพื่อไปสอบถามการใช้ชีวิต

บางคนชาวบ้านอ่านหนังสือไม่ออก เด็ก ๆ ก็ได้อ่านให้ฟัง

และยังมีจัดละครถกแถลงทางเลือกทางรอด เคมีกับอินทรีย์ 

เด็ก ๆ ก็ได้เรียนรู้ไปด้วย 

หลังจากจบเทอม ก็มาจัดนิทรรศการผลงานที่เด็ก ๆ ได้สร้างกัน แล้วเชิญชวนคนในหมู่บ้านมาโรงเรียนประถม ลงทะเบียนตั้ง 700 คน มีผักอินทรีย์มาจำหน่ายด้วย

ค้นพบอะไรบ้าง

เราค้นพบว่า กิจกรรมนอกห้องเรียนทำให้เด็กเติบโต แล้วก็ได้พัฒนาศักยภาพบางอย่าง มากกว่าเรียนในห้อง กิจกรรมนี้เด็กทุกคนมีส่วนร่วมในการแสดง รำ ๆ ไม่ถนัด พี่ก็ให้เค้าไปถือผ้าแทน

ถ้าผมย้อนเวลากลับได้ ผมอยากรำ ผมไม่อยากถือผ้า เรื่องเล่าโคตรอาย เค้าก็ได้ก้าวข้ามข้อจำกัดของตัวเอง พิธีกรก็เป็นเอง เด็กบางคนภูมิใจมาก คนนำเสนอแล้วฟังเค้า เด็กคลิก ตอนออกนอกพื้นที่ เด็กไปคลิกที่ค่าย จัดค่ายเอง จัดตีมงานวัด การจะพัฒนาเด็กคนนึงให้ เค้าได้พัฒนาศักยภาพเค้าจริง ๆ ไม่รู้ว่าจะคลิกกิจกรรมไหน ถ้าเราจัดแค่กิจกรรมเดียว 

--

แมวมอง เขียนไอเดียให้ คุณครูสไว