เรียนรู้ไปด้วยกัน นักเรียน ผู้ปกครอง ครู ชุมชน
เบื่อไหมกับครูสั่งรายงาน 1 เล่ม พิมพ์ส่งแล้วจบ? จะดีกว่าไหม ถ้าให้นักเรียนสร้างองค์ความรู้ด้วยตนเอง ผ่านการศึกษาค้นคว้าจากชุมชน และครอบครัว แล้วนำมาแลกเปลี่ยนเรียนรู้ด้วยนิทรรศการ ผ่านเวทีคนเก่ง #จัดมาเลย ครูก็จะเรียนไปกับเรา
#จัดมาเลย ครูก็จะเรียนรู้ไปกับเรา...
ท่ามกลางวิถีชีวิตชนบท บนดอยเล็กๆ จะคาดหวังรายงานจากการศึกษาที่สั่งพิมพ์สวยหรูสัก 1 เล่ม จากนักเรียนคงไม่มีประโยชน์อะไร...
แต่ถ้าให้เขาได้ศึกษากับพ่อแม่ ผู้ปกครอง ชุมชน สิ่งที่ใกล้ตัว ที่เขาอาจมองข้าม อาจเกิดประโยชน์มากกว่า ทั้งในแง่ของสิ่งรอบตัวที่อาจมองข้าม และความภาคภูมิใจที่ได้เผยแพร่ให้กับคนที่ไม่รู้อีกตั้งหลายคน
ผมเองมาสอนบนดอยได้สองปีกว่า การสอนภาษาไทยค่อนข้างเป็นเรื่องที่ยาก สำหรับเด็กที่นี่ ผมพยายามเรียนรู้ไปพร้อมกับเด็ก ๆ โดยเฉพาะวัฒนธรรมและวิถีชีวิต เมื่อถึงกำหนดที่ต้องเรียนการเขียนรายงานการศึกษาค้นคว้า เอาหละ! ผมจะทำไงดี คอมพิวเตอร์เอย อินเตอร์เน็ตเอย
มีทางเดียวเท่านั้น!!!! ศึกษาจากสิ่งใกล้ตัว เรียนรู้กับผู้ปกครอง และชุมชน
วิธีการ
- ผมใช้หัวข้อ "วิถีชีวิตชุมชนชาวบ่อหลวง" เป็นหัวข้อในการศึกษาค้นคว้า ทั้ง อาหารการกิน ประเพณีความเชื่อ สถานที่ท่องเที่ยว มรดกทางภูมิปัญญา อาชีพ โดยให้นักเรียนได้ศึกษาในท้องถิ่น #เรียนรู้จากผู้ปกครองเพื่อให้ได้มีเวลาร่วมกันมากขึ้น ศึกษาจากปราชญ์ชาวบ้านเพื่อสืบสานมรดกท้องถิ่นให้คงอยู่
สิ่งที่เห็นจากครอบครัว จากพ่อ จากแม่ทุกๆวัน ไม่เคยคิดเลยว่าจะสร้างความรู้ได้มากมาย
2.เมื่อศึกษาแล้ว......ก็ถึงเวลานำมาแชร์กัน
ขั้นตอนนี้ เด็กๆ จะต้องนำผลการศึกษามาช่วยกันแสดงนิทรรศการ เพื่อแลกเปลี่ยนเรียนรู้กัน ลงมือกันเตรียม วางแผน แก้ปัญหาด้วยตนเอง
3.ถึงเวลานำเสนอ
ขั้นตอนนี้แต่ละกลุ่มก็จะนำเสนอผลการศึกษาด้วยวิธีการต่างๆ ทั้ง การสาธิต การแสดงบทบาทสมมติ เพื่อให้เพื่อนกลุ่มอื่นรวมถึงครูที่ไม่เคยรู้มาก่อนได้ทราบทั่วๆกัน
ชุลมุนวุ่นวายแต่เป็นบรรยากาศแห่งการเรียนรู้จริงๆ
กลุ่มนี้ได้ชาติพันธุ์ในชุมชนบ่อหลวง
กลุ่มนี้ได้ภูมิปัญญาท้องถิ่น (น่าจะยืมชุดแม่มา ยืมมีดของพ่อมาแน่เลย)
กลุ่มนี้ได้อาหารการกิน (เครื่องปรุงพร้อม สาธิตวิธีทำให้เห็นกันจะจะ ของจริงอร่อยมาก)
ครูก็เรียนรู้ไปด้วย โดยเฉพาะชิม ครูถนัด
สัมภาษณ์สักหน่อยเป็นไงบ้าง เหนื่อยไหม สนุกรึป่าว
4.ขั้นตอนสุดท้ายก็คือการสรุปองค์ความรู้ทั้งหมด มากกว่าความรู้คือการประมวลประสบการณ์ที่ได้ ทักษะที่เกิดขึ้นกับนักเรียน
มากกว่ารายงาน 1 เล่ม คือการได้เห็นนักเรียนศึกษาความรู้ด้วยตนเอง ใช้ครอบครัวเป็นสื่อในการเรียนรู้ที่ดีที่สุด ชุมชนก็จะเห็นคุณค่าและสนับสนุนการเรียนรู้ เห็นไหมว่า วิชาภาษาไทย ไม่จำเป็นจะต้องสอนเฉพาะภาษาไทยเพียงอย่างเดียว สิ่งที่สำคัญกว่าความรู้คือทักษะที่ติดตัวนักเรียนในอนาคต
เหนือสิ่งอื่นใด การเรียนในหัวข้อนี้ นอกจากข้อมูลจากแหล่งอินเตอร์เน็ตที่ว่าชั้นดีแล้ว ก็คงหนีไม่พ้นผู้ปกครอง พ่อแม่ของนักเรียนทุกท่าน ที่ช่วยเหลือครูไกด์ และช่วยนักเรียน ลูกหลานทุกท่านให้เรียนรู้ไปพร้อมๆ กัน พ่อแม่คงเห็นแล้วว่าลูกเรียนเป็นอย่างไร ชื่นชมผลความสำเร็จของลูก พ่อแม่เองก็มีส่วนทำให้ลูกประสบความสำเร็จในการเรียนได้เช่นกัน
ขอบพระคุณอย่างยิ่งครับ
