ทบทวนก่อนสอบยังไงให้วัดผลได้(คร่าวๆ)

คุณครูเบนโตะเป็นคนอารมณ์ดี เวลายิ้มตาหยีเหมือนสระตัวที่สาม พูดจาเว้นคำชัดและใจดีกับคนกับคนเลิ่กลนอย่างเราในการสัมภาษณ์ที่ตะกุกตะกักอยู่บ่อยครั้ง

เราเจอกันผ่าน ZOOM เพื่อพูดคุยเกี่ยวกับไอเดียการสอนของเธอ

“เราไม่อยากมองว่าการประเมินเป็นกรอบวัดผลของนักเรียนอย่างเดียว ก่อนสอบแต่ละครั้งความเข้าใจของเขาโดยส่วนใหญ่มาจากการสอนของเราเองด้วย คะแนนหรือเกรดไม่ได้เป็นตัวบอกว่าโง่หรือฉลาด แต่มันสามารถบอกได้นะว่าจะต้องพัฒนาเพิ่มตรงไหนบ้าง”

คุณครูเบนโตะ - พิชญ์สินี เหล่าปรีชากุล ได้ให้คำจำกัดความเรื่องการวัดผลก่อนสอบไว้เช่นนั้น

แนวคิดนี้ได้ก่อตัวงอกเงยเป็นคำถามใหญ่อีกข้อหนึ่ง

“ประเมินผลได้แล้วยังไง? พอทราบคะแนนเบื้องต้นแล้วต้องทำอย่างไรต่อ?”

เงียบกริบ

คล้ายว่าบททดสอบก่อนเรียนและท้ายบทไม่ได้มีเป้าประสงค์ชัดเจนในการนำมาขยายผลต่อ คล้ายเป็นประเพณีศึกษาพื้นฐานที่ต้องมีทุกชั้นเรียนเพื่อชี้จุดอ่อนแข็งด้วยตัวเลขคะแนนแล้วจบกันไปเท่านั้น

อย่ากระนั้นเลย

คุณครูผู้มุ่งมั่นผุดไอเดีย เธอจะต้องบรรลุเป้าประสงค์ของการประเมินผลได้มากกว่านี้ ต้องทำความเข้าใจนักเรียนได้มากขึ้น ตรงไหนควรปรับปรุงแก้ไข ตรงไหนที่ควรพัฒนาทั้งตัวเองและนักเรียน

และนี่คือไอเดียการสอนที่คุณครูเบนโตะได้นำมาแบ่งปัน 😊

วัตถุประสงค์ : เพื่อประเมินความเข้าใจของนักเรียนและวัดผลการสอนของคุณครู

วิธีดำเนินการ :

1.      แบ่งแบบฝึกหัดทบทวนเป็นสี่สี ตามระดับความยากง่ายของคำถามใส่ในโพสอิท หรือกระดาษสีตามสะดวก

ตัวอย่างเช่น สีแดง – 20 คะแนน , สีเขียว 10 คะแนน , สีน้ำเงิน 15 คะแนน , สีเหลือง 5 คะแนน เป็นต้น

2.      กำหนดกติกาให้เลือกทำกี่ข้อก็ได้ให้ได้ครบ 100 คะแนน ตามเวลาที่กำหนด (เกินได้ แต่ห้ามขาด)

Note :

-         ด้วยวิธีการตรงนี้คุณครูจะได้เห็นแนวโน้มของบทเรียนที่นักเรียนทำได้ และเลือกที่จะทำ จะสังเกตได้ว่านักเรียนส่วนใหญ่มีความถนัดเข้าใจในเนื้อหาส่วนไหนมากน้อยต่างกันอย่างไร และผลลัพธ์ตรงนั้นจะสะท้อนกลับมายังการสอนของคุณครูเองด้วยว่าได้ทำการสอนแบบไหน ละต้องพัฒนาไปในทิศทางใด

สำหรับตัวเราเองไอเดียการสอนอย่างนี้อาจเป็นจุดเล็กๆที่ไม่ค่อยมีคนนึกถึง แต่สำหรับเราที่ผ่านการสอบวัดผลก่อนหลังเรียนมาทั้งสมัยประถมยันมัธยมหกมันเป็นความประทับใจขนาดพอดีคำพอให้แก้กระษัยในยามที่คิดว่าการศึกษาสิ้นไร้ความหวัง ความใส่ใจเล็กๆอย่างนี้ไม่เกิดกับตัวเราตอนทำข้อสอบสมัยเรียนแม้เพียงครั้ง

แต่ที่ว่านั่นก็ไม่ได้อิจฉาเด็กรุ่นหลังหรืออะไรหรอก

มันเป็นความอุ่นใจลึกๆที่ได้รู้ว่าเด็กๆเดี๋ยวนี้มีครูที่ดี ที่น่ารัก ที่ต่อยอดวิธีการสอนได้กว้างขึ้นกว่าแต่ก่อนมากมาย

แถมยังช่างใส่ใจรายละเอียดการทำงานของตนเสียด้วย

การได้พูดคุยกับคุณครูเบนโตะครั้งนี้มีรายระเอียดปลีกย่อยมากมายในประเด็นการศึกษาที่เราเคยมองผ่านอย่างคนตื้นเขินที่ใช้ชีวิตเพื่อเติบใหญ่ไปวันๆ เรารู้สึกเติบโต งอกเงย ได้รับแรงบันดาลใจจากคุณครูที่ไม่เคยเข้าเรียนด้วยสักครั้ง

และนั่นเป็นช่วงเวลาที่แสนวิเศษ

เราหวังว่าไอเดียที่คุณครูตั้งใจถ่ายทอดอันนี้จะเป็นประโยชน์แก่คนอื่น และจุดประกายไฟฟันให้แก่คุณครูทุกคนเพื่อส่งต่อให้เด็กๆเป็นอย่างดี