ตะเกียงแห่งดวงใจ (จิตวิทยาด้านสังคมและอารมณ์)

ตะเกียงแห่งดวงใจ คือตะเกียงอันแสนวิเศษที่นอตแนตได้นำรูปแบบไอเดียผ่านการถ่ายทอดโดยการเล่าเรื่องราว เพื่อกระตุ้นระดับจิตสำนึกของนักเรียนว่า "ครอบครัวคือดวงใจ"

บางครั้งครอบครัวก็เป็นหนึ่งในปัญหาที่ทำให้ประสิทธิภาพในการเรียนรู้ของนักเรียนถดถอยลง เด็ก ๆ บางคนอาจเจอะเจอมรสุมครอบครัวที่เข้มงวด ลูกของฉันต้องได้เกรดดี ๆ ต้องเรียนเก่ง ๆ ต้องเป๊ะ

ในครั้งนี้ นอตแนตขอนำเสนอรูปแบบการสอนอีกรูปแบบหนึ่งผ่านการเล่าเรื่อง ตะเกียงแห่งดวงใจ เพื่อพัฒนาความคิดของนักเรียนให้เข้าใจครอบครัวมากยิ่งขึ้น

(เริ่ม)

ให้นักเรียนหลับตาเบา ๆ หายใจเข้าลึก ๆ นำมือมาวางไว้ที่ตักแล้วจินตนาการว่าเราจับลูกบอลอยู่

ตอนนี้ทุก ๆ คนกำลังอุ้มลูกบอลขนาดใหญ่อยู่ มือของเราสัมผัสได้ถึงความสากและความกลมของมัน ลูกบอลลูกนี้ไม่มีสี มันนุ่มนิ่มและโปร่งใสจนมองทะลุเข้าไปจนถึงเนื้อใน

เมื่อเราซูมภาพเข้าไปภายในลูกบอล ตัวเราก็เห็นว่าภายในนั้นมีแสงสว่างจ้าอยู่ตรงกลาง

มองเข้าไปใกล้ ๆ ใกล้ ๆ เราก็จะเห็นตะเกียงสีทองสว่างอยู่ภายในนั้น แต่ตะเกียงนั้นช่างคดงอเสียเหลือเกิน

มันอยู่ในสภาพที่เกือบจะไม่ใช่ตะเกียง มันมีเหลี่ยมที่หัก มันมีสีที่หม่นหมอง มันเหมือนมันกำลังเศร้า...

ได้ยินเสียงไหม? เราได้ยินเสียงของคน? เสียงมาจากข้างในของตะเกียง ว่า "ลูก"

ตะเกียงกำลังเรียกเราหรือเปล่านะ หรือไม่ใช่ อาจจะเป็นเสียงมโนคติคิดไปเอง แล้วเศษตะเกียงที่หักก็เริ่มแตกสลายทีละนิดทีละนิดลอยเข้ามาที่ในตาของเรา

เธอมองเห็นไหม เห็นใครหรือเปล่า ใครกันที่เช็ดตัวให้เราอยู่กันนะ ใครกันที่ตอนนี้กำลังตากแดดตากลมทำงานเพื่อเราอยู่ ใครกันที่ยังยิ้มให้เราเมื่อเราได้คำชมจากเพื่อน ๆ ใครกันนะที่แอบไปร้องไห้คนเดียวเมื่อเราไม่สนใจ

เราตะคอกใส่หรือเปล่า? เราทำอะไรกันนะ? ถึงได้ทำให้ใครคนนั้นเสียใจจนแอบไปร้องไห้

อยู่ดี ๆ เราก็กลับมามองเห็นตะเกียงที่กำลังจะผุพัง

ใครคนนั้นที่อยู่ด้านในกำลังจะสลาย แต่ก็ยังยิ้มให้เราอยู่ เขาบอกว่า "ไม่ต้องสนใจคนทางนี้ ขอให้ลูกประสบผลสำเร็จนะ รักเสมอ ขอให้เป็นคนดีนะ"

อยู่ดี ๆ เราก็น้ำตาจะไหล ใครคนนั้นยิ้มให้เราทั้ง ๆ ที่เขากำลังจะสลายผุพัง และหายไป

เราอยากจะเอื้อมมือกอดคนคนนั้นเหลือเกิน

แต่เราเข้าไปไม่ได้ ได้แต่มองตะเกียงค่อย ๆ สลายไปช้า ๆ

แต่ฝุ่นของมันกำลังปลิวพัดผ่านเราอยู่ เหมือนใครคนนั้นยังบอกว่าจะคอยดูอยู่ห่าง ๆ

อยู่ดี ๆ สายตาของเราก็ย้อนกลับออกมาจากข้างในลูกบอล

แล้วลูกบอลลูกนั้นก็โปร่งใสจนเราจับต้องไม่ได้ และแตกสลายจากเราไป

ให้ทุก ๆ คนลืมตากลับมา ณ โลกปัจจุบันของเรา

เด็ก ๆ คนคิดว่าใครกันอยู่ในตะเกียงใบนั้นกันนะ? ไม่ต้องบอกให้ครูรู้ กลับไปอย่าลืมไปบอกรักท่านก่อนทุกอย่างจะสายไป พวกท่านรักและห่วงใยเสมอ...จบแล้วจ้า555 พากันเป็นอะไรฮึ? ครูแค่พาเราท่องโลกแห่งจินตนาการเฉย ๆ 555 (ครูดึงอารมณ์กลับ)

............

เป็นอย่างไรกันบ้างครับ วันนี้นอตแนตก็มีตะเกียงแห่งดวงใจมาฝากเพียงเท่านี้ เรื่องเล่านี้เป็นเรื่องเล่าให้นักเรียนได้เข้าใจตนเองและครอบครัวมากยิ่งขึ้น สามารถเพิ่มเนื้อหาอื่น ๆ เพิ่มเติมได้นะครับ

แม้ตะเกียงแห่งดวงใจนี้จะเป็นเพียงก้าวเล็ก ๆ ที่ทำให้เด็ก ๆ เข้าใจครอบครัว แต่นอตแนตก็หวังเสมอว่า หนึ่งในล้านคนที่ได้อ่านหรือสัมผัสตะเกียงใบนี้จะรักครอบครัวของตัวเอง

เพราะไม่มีความรักใดบริสุทธิ์ได้เท่าความรักนี้อีกแล้ว

แล้วเราล่ะ อยากให้ตะเกียงใบนี้อยู่กับเราไปนาน ๆ ไหมครับ อย่าให้ท่านเป็นห่วงนะ รักท่านให้มาก ๆ

-นอตแนต-