การเขียนจดหมายส่วนตัวเป็นกิจกรรมที่ทำมาปีนี้เป็นครั้งที่ 4 แล้ว (เพราะบรรจุมา 3 ปี ฮ่า ๆ) ส่วนตัวชอบกิจกรรมนี้มาก เพราะเราชอบฟีลลิ่งในการเปิดจดหมาย

นักเรียนเขียนจดหมายหาใครได้บ้าง

• เพื่อน ทั้งเพื่อนร่วมห้อง เพื่อนต่างห้อง หรือเพื่อนต่างโรงเรียน ทำให้นักเรียนได้เขียนจดหมายหาเพื่อนที่ตนเองหมายตาไว้เงียบ ๆ (อันนี้กระซิบว่านักเรียนชอบกว่าการพิมพ์ในแชท)

• ผู้ปกครอง ด้วยบริบทของชุมชนที่นักเรียนไม่ได้อยู่กับผู้ปกครอง เราจึงได้เห็นนักเรียนจำนวนหนึ่งเขียนอยากเขียนอะไรหาคุณพ่อคุณแม่ของพวกเขา

• คุณครู จะเป็นคุณครูที่นักเรียนชอบเรียนด้วยหรือครูที่ปรึกษาที่นักเรียนอยากบอกความในใจ(ระบบครูที่ปรึกษาที่นี่เป็นแบบตามนักเรียนจนจบช่วงชั้น)

เนื้อหาที่นักเรียนได้รู้

• การวาง layout ของจดหมาย

• การใช้คำขึ้นต้น-คำลงท้าย กับบุคคลแต่ละกลุ่ม นักเรียนก็จะเคอะเขินเล็กน้อย เพราะว่าเขียนหาเพื่อนวัยเดียวกันต้องใช้คำว่า “…เพื่อนรัก”

• เนื้อหาและภาษาที่ใช้ในการเขียนจดหมาย

• การจ่าหน้าซอง ซึ่งแต่ละคนก็จะมีวิธีการในการไปหาที่อยู่ของคนที่อยากเขียนจดหมายถึงได้อย่างน่าทึ่ง

• วิธีการปิดซองและติดแสตมป์โดยไม่ใช่น้ำลาย ย้ำ! ห้ามใช้น้ำลายเด็ดขาด 555555 อันนี้สนุกมาก นักเรียนส่วนหนึ่งจะประหลาดใจกับการใช้น้ำแทนกาวในการติด อีกส่วนเลียไปแล้วแบบห้ามไม่ทัน

• ที่หน้าโรงเรียนมีตู้ไปรษณีย์สีแดงอยู่จริง เราเลยได้ส่งลงตู้จริง ๆ กันอีกด้วย

—

ปีนี้ก็ดูไม่ต่างจากปีก่อน ๆ เริ่มต้นจากไปอุดหนุนซองจดหมายและสแตมป์จากไปรษณีย์อำเภอ ซึ่งเคยมีเรื่องราวน่ารัก ๆ คือ ปีแรกที่มาบรรจุเรายังไม่มีรถส่วนตัว เลยใช้วิธีโทรเข้าเบอร์ของสำนักงานและขอให้พี่ไปรษณีย์นำซองกับสแตมป์มาให้ตอนที่มาส่งพัสดุที่โรงเรียน และพี่เขาก็ตอบตกลงโดยไม่อิดออด

ปีนี้เราขับรถไปซื้อเอง พี่เขาก็ถามขึ้นมาว่า

“ยังสอนนักเรียนเขียนจดหมายอยู่เหรอเนี่ย เดี๋ยวนี้เค้าใช้ไลน์ เฟซบุ๊กกันหมดแล้วมั้ง”

เรายิ้มกลับไปแบบเขิน ๆ นิดนึง

ก็ไม่รู้จะตอบอะไรเนอะ

ขณะทำกิจกรรมการเขียนจดหมายส่วนตัว เสียงนักเรียนคนหนึ่งที่เดินมาขอน้ำเพื่อนำไปทาบนซองจดหมาย เสียงนั้นบอกกับคุณครูว่า

“นี่เป็นการเขียนจดหมายครั้งแรกในชีวิตหนูเลยค่ะ”

นี่แหละมั้ง คำตอบของคำถามนั้น

แวะไปดูผลงานของนักเรียนได้ที่ https://youtu.be/Iss3YpJDW7Y