กล่องส่องใจ

ฉัน ชอบกินแมงสาบ หรือจะตะขาบ ก็ชอบเหมือนกัน

ใคร หากมารักฉัน ต้องมีอะไรคล้ายกัน ฉันจึงพิจารณา..

.

.

.ฉัน ชอบกินของแปลก

แต่มันก็คงไม่แปลก หากใครจะเดินร่วมทาง

ผู้หญิงมีสไตล์การกินเช่นฉัน ต้องเจอเนื้อคู่สักวัน หรือตัวคุณนั้นสนใจ

เสียงเพลงที่คุ้นหู แต่เนื้อหาที่ไม่คุ้นเคย

ชวนนักเรียนล้อมวงกันมาเล่า มุมมองของเนื้อหา

เพลงที่ได้ยิน

รู้สึกอย่างไร กับคนในเพลงที่ได้ฟัง

"แปลก น่ากลัว ขยะแขยง รู้สึกไม่อยากเข้าใกล้

ชอบอะไรแปลกๆ ไม่เหมือนคนอื่น ๆ "

"หนูว่าร่างกายเค้าคงแปลก ที่สามารถกินของไม่ดี แล้วไม่ทำลายร่างกายของเค้า

ถ้าเค้าไม่มาวุ่นวาย หรือทำให้คนอื่นเดือดร้อนก็ปล่อยเค้าไป อย่างน้อยห้องน้ำคงสะอาด"

เสียงจากเนื้อเพลงที่ได้ยิน

สะท้อนความคิดที่ตัดสินอย่างหลากหลาย

ส่วนใหญ่ลเราจะเรียกสิ่งที่ทำ หรือ ชอบไม่เหมือนคนทั่วไป ว่า ความต่าง หรือ ความไม่ปกติ ไช่ไหม

แล้วนักเรียนคิดว่าคนที่เขาแปลก ดูไม่ค่อยเหมือนคนอื่นหรืออย่างผู้หญิงในเพลง นักเรียนมองเขาว่าเป็นอย่างไร

ดูมั่นหน้า

เชื่อมั่นในตัวเอง

ยอมรับกับสิ่งที่ตัวเองเป็น

ไม่แคร์โลก ดูยาก

ไม่อยากคบ กลัวคนอื่นรังเกียจเราด้วย

จากนั้น กิจกรรมกล่องส่องใจ ก็เริ่มขึ้น

ขอให้นักเรียนค่อยๆ หลับตา แล้วลองทำความรู้จักกับเพื่อนแท้ของหนู

นั้นคือ ตัวหนูเอง สัมผัสเสียงที่อยู่ข้างในอย่างซื่อสัตย์

โดยเข้าไปสำรวจตัวตนของหนู

มุมมองภาพลักษณ์ภายนอกของนักเรียน

มุมมองภาพนอกที่นักเรียนภูมิใจที่สุด

และมุมมองภาพนอกที่นักเรียนอยากเปลี่ยนมากที่สุด

เมื่อทำการสำรวจภายนอกแล้ว

ลองเข้าไปสำรวจจิตใจของตนเอง โดยใช้เหตุการณ์ต่างๆ ที่ผ่านเข้ามา

เป็นเครื่องมือในการสำรวจใจเรา

เหตุการณ์ที่ทำให้ตัวเองภูมิใจที่สุด

เหตุการณ์ใดที่ทำให้รู้สึกตัวเองรู้สึกแย่

ความเงียบที่เกิดในวงล้อม

นักเรียนทำการบันทึกตามหัวข้อจากคำถาม

โดยผ่านกระดาษ A4 เหมือนทุกครั้งที่ได้ทำกิจกรรม

แต่แปลกตาตรงที่กระดาษนั้นมีรอย

โดยแบ่งเป็นช่องสี่เหลื่ยมจตุรัส มีรอยทั้งหมด 6 ช่อง

เหลืออีกช่อง ..ระบายสีที่ตนเองชอบ

พับตามรอย เพื่อเปลี่ยนรูปทรงให้เป็น กล่อง

สักพัก "กล่อง " ความหลายหลากก็เกิดขึ้น

แม้รูปทรงที่เหมือนกัน แต่ความต่างก็สร้างสีสรรค์

ให้ชวนลองทำความเข้าใจ

เพื่อสร้างพื้นที่ปลอดภัยให้แก่กัน

ล้อมวงชวนกันเล่า

สร้างชุมชนแห่งการชื่นชม และให้อภัย

ทุกด้านของกล่องของนักเรียนทุกคน

ผ่านการขีดเขียน เล่าถึงเหตุการณ์ที่ภูมิใจ

และเหตุการณ์ที่ทำให้รู้สึกแย่

ทำให้ได้ส่องถึงความไม่สมบูรณ์ ที่ทุกคนต่างมี

โชว์ในเหตุการณ์ที่ภูมิใจ

กล้าเล่าและยอมรับเหตุการณ์ที่รู้สึกแย่

พร้อมยอมแก้ไขและปรับปรุง

จึงนำไปสู่ กิจกรรมที่ 2

"หากเปลี่ยนได้ นักเรียนอยากเปลี่ยนเป็นกล่องของใคร"

ไปต่อแถว คนที่นักเรียนอยากเป็น

กล่องทุกใบ จัดเรียงเป็นหน้ากระดาน

พร้อมรอให้นักเรียนมาต่อแถว

ในสิ่งที่ตนอยากเป็นคนนั้น

ความหลากหลายในความคิด

ก่อให้เกิดเหตุการณ์

กล่องที่เจ้าของกล่องยังต่อในกล่องของตัวเอง

และกล่องที่มีคนต่อมากกว่า 1 คนโดยมีทั้งตัวเจ้าของอยู่ และตัวเจ้าของไม่อยู่

กล่องที่ไม่มีคนต่อ คุณครูขอให้คนที่เป็นเจ้าของ

นำกล่องไปทิ้งในโหลดำ ที่วางอยู่ด้างหน้า

กล่องจำนวน 7 ใบได้ถูกบรรจุในโหลดำ

โหลใสที่อยู่ข้างๆ โหลดำ

สามารถบรรจุกล่องได้เพียง 14 ใบ

จะมี กล่อง 1 ใบที่เราจะทิ้งไว้อยู่ด้านนอก

ภายใน 6 นาทีจากนี้

โหลใสจะต้องมีกล่อง 14 ใบ เท่านั้น

สถานการณ์จำลองเพื่อการเป็น ผู้รอด

กระตุ้นความเป็นธรรมชาติ อย่างเป็นธรรมดา

หลายเสียงที่ได้ยิน

บางเสียงเป็นเสียงแห่งการเสียสละ

ยอมที่จะอยู่ด้านนอกเอง

บางเสียงเป็นการบอกข้อดีของกล่องตนเพื่อที่

จะได้ไปในโหลใสนั้น

และหลายเสียงที่ตำหนิเจ้าของกล่องที่ตนเองไม่ชอบ

โดยพยายามนำเสนอ ข้อเสียต่างๆ ให้คนอื่นคล้อยตาม

ไม่เห็นจำเป็นต้องนำกล่องไปใส่ในโหลเลย

อยู่แบบนี้ เราก็ไม่ต้อง ทิ้ง ใครไว้

ไม่ต้องทำร้ายใจใคร

คิดว่าสิ่งที่เราพูดตอนนี้

ถ้าสลับกันให้เราเป็นคนที่ได้ยิน เราจะรู้สึกดีไหม

เสียงที่พูด มาจากเด็กหญิงที่ถือกล่องของตนเองไว้...

หลังจากที่ได้ยินการถกเถียงของเพื่อน

" บ่อยครั้งที่เราชอบตัดสินและทำร้ายผู้อื่น

และหลายครั้งเราเลือกที่จะมีความสุขกับการได้แบ่งแยก

บุคคลที่มีความต่างจากเรา จากบุคคลทั่วไป

เพียงเพื่อให้ตัวเองมีที่อยู่ในสังคม

ไม่ว่าจะเป็นความชอบต่างๆ

หรือ รสนิยมทางเพศ

เพื่อที่ตัวเองได้อยู่โหลใสใบนั้น

แคบและจำกัดพื้นที่

แท้จริงแล้วยังมีพื้นที่กว้างๆ

ที่ไม่จำเป็นต้องตัดสินใคร พื้นที่นี้

สามารถขยายได้ตรงหัวใจของเราเอง "

หากหันด้านที่เราเลือก สีที่ชอบ และนำมาต่อกัน

ความหลากหลายของสีต่างหาก

ที่ชวนให้เรามอง

ไม่ไช่ความต่าง

ที่ชวนทำให้แปลก

และแยกออกจากกัน

กล่องต่างๆ ของนักเรียน

หลายคนเลือกที่จะทิ้งกล่องตัวเอง

เพื่อ เป็นคนอื่น ที่ตัวเองคิดว่าดี...

เป็นไปได้ไหม ...หากเราต้องการต่อแถวเป็นคนอื่น

อย่าลืม ถือกล่องตัวเองไปด้วย

โปรดอย่าทำร้ายตัวเอง

ด้วยการทอดทิ้งคุณค่าของตนเอง

และบางครั้งคุณค่าของเราที่ลดลง

ไม่ใช่คำพูดที่ดูถูกของใคร

แต่เป็นความคิดของตัวเอง

ที่ดูถูกตัวเราเอง

...