สอนให้เขาเป็นคนใจกว้างในสังคมแห่งความหลากหลาย

ทำความเข้าใจ ด้วยการเปิดใจให้กว้างกว่าเดิม

เพศสภาพ เพศวิถี การกดขี่ และการยอมรับยังคงเป็นเรื่องที่ประเทศของเราต้องเรียนรู้และทำความเข้าใจกับสิ่งเหล่านี้อีกมาก อาจเป็นเรื่องยากที่จะปรับเปลี่ยนตรรกะความคิดของใครบางคนที่มีความเชื่อเกี่ยวกับเรื่องหนึ่ง ๆ ในรูปแบบนั้น ๆ มาตลอดชีวิตของเขา แต่ก็เป็นเรื่องที่น่าเศร้าหากเราทราบกันดีว่าตรรกะเดิม ๆ นั้นเป็นอันตรายต่อผู้คนในสังคมมากน้อยเพียงใดแต่ก็ยังเพิกเฉยต่อมัน สิ่งที่พวกเราคนรุ่นใหม่ควรทำคือการแลกเปลี่ยนแนวคิดกับผู้คน Gen อื่นด้วยความประณีประนอมอย่างเข้าใจใจเขาใจเรา

เพื่อน ๆ เคยเสิร์ชหาประเภทของเพศวิถีว่าแท้จริงแล้วบนโลกที่เราอาศัยอยู่ร่วมกันนั้น มีเพศวิถีอยู่กี่ประเภทกันแน่ สิ่งที่จะพบคือจำนวนและเกณฑ์ในการแบ่งประเภทนั้นมีความแตกต่างกันไปในแต่ละเว็บไซต์ ซึ่งผู้เขียนมองว่าเป็นเรื่องป่วยการที่จะหาคำตอบในคำถามเหล่านี้ ในเมื่อตัวตนและความชอบที่ถูกแสดงออกมาในรูปแบบของเพศวิถีนั้นเป็นเรื่องของความเป็นปัจเจกบุคคล และหากมีผู้ศึกษาเรื่องนี้อย่างแท้จริงก็จะทราบดีว่าแนวโน้มของเพศวิถีอาจเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ และหรือเพศวิถีเดิม ๆ ที่เคยมีอยู่อาจหายไปตามกาลเวลาก็เป็นไปได้ทั้งหมด

หากเรายังไม่เลิกสอนให้เด็ก ๆ จัดสรรความเป็นปัจเจกไว้ในกรอบที่สร้างขึ้น สุดท้ายเมื่อมีเพศวิถีที่ไม่สามารถจัดอยู่ในกรอบใด ๆ ที่เราตั้งเอาไว้ได้เลย เราก็จะกลับมาที่ปัญหาเดิม ๆ หรือว่ากันง่าย ๆ คือเราไม่เคยแก้ปัญหานี้ได้อย่างแท้จริงเลยสักที ถึงเวลาแล้วที่เราจะต้องแก้ไขปัญหาเรื่องราวเหล่านี้จากต้นเหตุของมัน

สิ่งที่เราควรปลูกฝังเด็ก ๆ รุ่นใหม่ ไม่ใช่การบังคับหรือยัดเยียดให้เขาพยายามหาคำตอบให้กับสังคมว่าเขามีเพศวิถีแบบไหน แต่เป็นการสอนให้เขารู้จักการให้เกียรติผู้อื่นและเคารพเกียรติของตัวเอง การเรียนรู้ตัวตนและความชอบของตัวเอง การไม่คาดคั้นหรืออยากจะรู้เรื่องส่วนตัวของผู้อื่นจนสร้างความอึดอัดให้แก่ผู้อื่น และมองว่าการรุกล้ำสิทธิและเสรีภาพของผู้อื่นในประเด็นนี้เป็นเรื่องธรรมดาและสามารถทำได้อย่างปกติ และสอนให้การชอบพอ รักใคร่ หรือเมคเฟรนกับใครสักคนเป็นเรื่องของการเข้าไปทำความรู้จักและเรียนรู้ตัวตนของคน ๆ นั้นอย่างแท้จริง ไม่ใช่การคบหาใครสักคนไม่ว่าจะสถานะใดเป็นไปตามบรรทัดฐานของผู้คนในสังคมที่มีทัศนวิสัยคับแคบตั้งไว้ เพียงเพื่อให้รู้สึกว่าตนนั้นไม่ได้แปลกแยกและยังอยู่ในกลุ่มคนที่สังคมยอมรับ

สอนแบบไหนล่ะ ถึงจะเข้าท่า

การบอกกล่าวในเรื่องละเอียดอ่อนเหล่านี้ อาจไม่สามารถสอนตรง ๆ ได้ว่า หนูจะต้องไม่ตัดสินใครนะลูก หนูจะต้องใจกว้างเข้าไว้นะคะ การพูดจาด้วยรูปแบบคำพูดสำเร็จรูปเหล่านี้ ไม่เคยสร้างความเข้าใจอย่างถ่องแท้ให้กับใคร ทำได้แค่เป็นระเบียบเป็นกรอบนำความคิดเท่านั้น พอเด็ก ๆ เจอสถานการณ์ที่นอกเหนือจากคำพูดสวยหรูเหล่านี้ สุดท้ายเขาก็จะไม่สามารถบอกตัวเองได้ว่าเขายังจะสามารถใจกว้างกับสถานการณ์ที่ครูไม่เคยสอนมาก่อนได้หรือไม่

การสอดแทรกค่านิยมหรือความเชื่อของการให้เกียรติผู้อื่นและเคารพเกียรติของตัวเอง โดยให้เด็ก ๆ ได้พิจารณาด้วยตนเองว่า มันมีข้อดีข้อเสียอย่างไร โดยไม่บ่มเพาะหรือยัดเยียดแนวคิดของผู้สอนลงไปจนเด็ก ๆ ไม่ได้ทำความเข้าใจมันจริง ๆ บางครั้งสิ่งที่พวกเรากำลังพยายามเปลี่ยนแปลงอยู่นั้น อาจจะเป็นวิธีการที่ไม่ได้ครอบคลุมหรือได้ผล 100% การรับฟังแง่มุมสดใหม่จากเด็ก ๆ ก็อาจจะเป็นการได้ค้นพบแนวคิดหรือก้อนความรู้สึกที่ปลดล็อคบางอย่างให้แก่ผู้สอนหรือแม้แต่สังคมนี้เลยก็เป็นได้ ให้เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เราค่อย ๆ เรียนรู้ไปด้วยอย่างค่อย ๆ เป็นค่อย ๆ ไปจะดีที่สุด

ในส่วนของประเด็นนี้อาจจะไม่สามารถสร้างเป็นแผนการเรียนรู้หนึ่ง ๆ ได้อย่างครอบคลุมและสามารถอธิบายให้เด็ก ๆ เข้าใจความหมายของสิ่งเหล่านี้ได้อย่างแจ่มแจ้ง สิ่งที่ผู้เขียนเห็นว่าสำคัญกว่าแผนการสอนนั้นคือทัศนคติและความใจกว้างของตัวผู้สอนเองมากกว่า เพราะการกระทำ ความคิด และทัศนคติที่ถูกแสดงออกมาจากภายใน จะทำให้เด็ก ๆ ได้เห็นเองว่าแนวทางใดให้ผลลัพธ์แบบใด บางครั้งตัวผู้สอนก็อาจจะได้เป็นแผนการสอนหนึ่งโดยไม่รู้ตัว

เป็นกำลังใจให้ทุกคนที่มีความตั้งใจที่อยากจะเปลี่ยนให้สังคมของเราใจกว้างต่อเพื่อนมนุษย์ด้วยกันมากขึ้นค่ะ ทางนี้ก็จะสู้ ๆ เช่นกันนะคะ