"ถ้าคาบนี้มีแต่ครูที่กำหนดว่าจะต้องเรียนอะไรบ้าง แล้วจะเป็น Student Centered ได้อย่างไร" 

ครูปอนด์ - ปัญญวัฒน์ ทิพย์อักษร นักศึกษาชั้นปีที่ 4 มหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์ เป็นนักตั้งคำถามถึงกระบวนการจัดการเรียนรู้ที่เป็นอยู่ในปัจจุบัน ตั้งข้อสังเกตเกี่ยวกับการเขียนแผนการสอนเตรียมไว้ทั้งเทอม โดยที่ผู้สอนยังไม่รู้จักผู้เรียนด้วยซ้ำ "ผมมองว่าการสอนยุคใหม่ จะเน้น Communicative Approach มากขึ้น มองการเรียนรู้ภาษาอังกฤษเป็น Real Life Communication ทุกอย่างจะรวมเป็นก้อนเดียวกัน"

การเรียนรู้ภาษาอังกฤษในมุมมองของครูปอนด์ จึงไม่อาจแยกขาดจากบริบทที่แวดล้อมชีวิตเด็ก ๆ ในชีวิตประจำวัน

ชวนนักเรียนเลือก

ขั้นตอนแรกของการเรียนรู้ คือการให้ผู้เรียนมีส่วนร่วมในการเสนอสิ่งที่พวกเขาสนใจ โดยครูเป็นผู้กำหนดหมวดหมู่ให้อย่างคร่าว ๆ เช่น วันนี้เราจะเรียนคำศัพท์ภาษาอังกฤษเกี่ยวกับผลไม้ นักเรียนก็จะสามารถเสนอได้เต็มที่ว่าชื่อผลไม้อะไรบ้างที่พวกเขาสนใจอยากจะเรียนรู้ ครูนำชื่อเรียกผลไม้ที่นักเรียนบอกเป็นภาษาไทยมาเขียนบนกระดาน ซึ่งอาจจะมีทั้งชื่อเรียกในภาษาท้องถิ่น หรือเป็นผลไม้ที่ครูเองก็ยังไม่เคยได้ยินมาก่อน

ควานหาศัพท์

ผลไม้พื้นฐานอย่างกล้วย ส้ม แอปเปิลนั้นไม่เป็นปัญหา แต่ว่ามะหลอด ตะลิงปลิง มะตูมล่ะ เรียกเป็นภาษาอังกฤษว่ายังไงนะ ครูปอนด์เสนอว่าหากเจอกรณีนี้ให้คุณครูเปิดคอมพิวเตอร์ฉายข้ึนจอค้นหาใน Google ไปพร้อมกับนักเรียนเลยก็ได้ เพราะคุณครูก็ไม่จำเป็นต้องรู้ศัพท์ทุกคำ แต่ก็สามาถเรียนรู้ไปพร้อมนักเรียนได้เหมือนกัน เมื่อได้ศัพท์ที่ต้องการมาแล้ว ครูปอนด์เลือกใช้เว็บไซต์ Quizlet ทำแฟลชการ์ดสำหรับเล่นเกมทายศัพท์กับนักเรียนแบบสด ๆ ในห้องเรียนไปเลย

เติมให้ครบ

หากคำที่นักเรียนเสนอมายังไม่ครบตามจำนวนศัพท์พื้นฐานที่ควรจะได้เรียนรู้ในแต่ละบทเรียน คุณครูก็สามารถสอดแทรกคำศัพท์เหล่านั้นเข้าไปในคาบเรียนถัดไป หรือเพิ่มเติมคำศัพท์ระหว่างขั้นตอนระดมสมอง

ข้อแนะนำเพิ่มเติม

ครูปอนด์มองว่ากิจกรรมนี้เป็นส่วนเสริมที่เปิดโอกาสให้นักเรียนมีส่วนร่วมในการกำหนดสิ่งที่ต้องการเรียนรู้ด้วยตนเอง อาจไม่สามารถนำไปใช้ได้ทุกคาบเรียน และต้องพิจารณาการจัดการเรียนรู้ให้เหมาะสมกับชุดคำศัพท์ที่ควรรู้สำหรับแต่ละช่วงชั้น