แชร์ประสบการณ์วันนี้….

ในชั่วโมงคณิตศาสตร์ชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 วันนี้บรรยากาศห้องเรียนดีมาก เด็ก ๆ มีความตั้งใจเรียน เลยตกลงกับนักเรียนว่า ถ้าทำแบบฝึกหัดเสร็จไว ทำถูกต้องทุกข้อ จะเล่าเรื่องผีให้ฟัง

สิ่งที่พบปรากฎว่า

1. เด็ก ๆ ตั้งใจฟังที่สอนมาก
2. เด็ก ๆ ที่เรียนไม่เข้าใจ พยายามยกมือถามมากขึ้น
3. เด็ก ๆ ที่เข้าใจ ลุกขึ้นไปช่วยสอนเพื่อน ที่ไม่เข้าใจ
4. เด็กพลังเหลือล้น ประจำห้อง นั่งทำงาน และไม่รบกวนเพื่อนคนอื่น

เวลาที่เหลือเกินความคาดหมาย จากปกติเด็ก ๆ จะทำไม่ค่อยทัน และเหลืองานกลับไปเป็นการบ้าน แต่วันนี้ทุกคนทำแบบฝึกหัดถูกต้อง และรวดเร็วมาก ( เด็ก ๆ ไม่ได้ดูสมุดกันนะคะ เพราะคุณครูเดินดูตลอด และเก็บสมุดของคนที่ทำงานเสร็จแล้วไว้เลย)

เวลาที่ใช้ทั้งหมดรวมสอน รวมทั้งเด็กทำงานเสร็จส่งแล้วทุกคนใช้เวลา 40 นาที และ เหลือ 20 นาที ซึ่งเยอะมาก ๆ

ครูเลยเสริมกติกาว่า

“ ถ้ามีผู้พูด ก็ต้องมีผู้ฟัง ถ้านักเรียนพูดครูจะหยุดฟัง เพราะครูเป็นผู้ฟังที่ดี ดังนั้น ถ้าครูพูดนักเรียนเป็นผู้ฟังที่ดี และฟังครู ”

ซึ่งนักเรียนเคารพกติกากันมาก ๆ เงียบกริบ แถมยังช่วยเตือนเพื่อนที่คุยกันให้ครูด้วย

เนื้อเรื่อง ขนมจีบผีสิง (เป็นเรื่องที่คุณครูแต่งขึ้นเองค่ะ)

เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นกับตัวคุณครูเอง ในสมัยยังเป็นเด็ก

ย้อนกลับไปเมื่อ1,000 ปีก่อน ( สอดแทรกมุกตลกให้เด็ก ๆ เพื่อไม่ดูน่ากลัวเกินไป และให้เด็กได้โต้ตอบกลับว่า ถ้า1,000 ปี คงไม่ใช่แล้วครับครู ) คุณครูล้อเล่น ประมาณครูอยู่อนุบาล 2

คุณครูได้ไปเที่ยวจังหวัดหนึ่ง ซึ่งครูจะไม่บอก ว่าเป็นจังหวัดเชียงใหม่ คุณครูและคุณพ่อ คุณแม่ ของครู พาไปพักที่โรงแรมแห่งหนึ่ง ซึ่งครูขอไม่เอ่ยชื่อ เพราะชื่อนั้นยังมีอยู่ ณ ปัจจุบัน ซึ่งอาจจะทำให้โรงแรมเสียหายได้ ( เด็ก ๆ รู้สึกสมจริงมากขึ้นค่ะ )

เมื่อถึงที่พักประมาณ 3 ทุ่ม คุณครูรู้สึกหิวมาก ๆ เลยงอแงให้คุณแม่พาไปตลาด คุณแม่ก็พาไปแต่เวลา 3 ทุ่ม ตอนนั้นมันไม่มีอะไรขายแล้ว แล้วบรรยากาศก็เงียบ และมืดมาก แต่ ซอยทางเข้าของโรงแรมนั้น มีร้านขายของกินบางอย่าง อยู่ตรงปากซอย มีแสงไฟกระพริบ เป็นจังหวะ คุณแม่ครูตัดสินใจที่จะพาครูเดินไปซื้อ เนื่องจากครูหิวมาก ๆ ระหว่างทางที่เดินไปนั้น บรรยากาศข้างทางเงียบสงบ จนได้ยินเสียงลมพัด อากาศเย็นเยือกเหมือนน้ำแข็ง ความรู้สึกของครูคือ ระยะทางที่เดินนั้นไกลออกไป เดินไม่ถึงสักที รู้สึกว่ามันนานมาก ๆ ครูจึงถามคุณแม่ว่า เราเดินมานานยังคะคุณแม่ แม่ตอบกลับว่า ประมาณ 5 นาทีแล้วลูก พอผ่านมาอีก ประมาณ 5 นาที ยังเดินไม่ถึง ( แอบถามเด็กว่า ครูเดินรวมๆ กี่นาทีแล้วนะ คำตอบประมาณ 10 นาที )

ครูรู้สึกเหนื่อยมาก ๆ ไกล มาก ๆ นานมาก และในที่สุดก็ถึงสักที แม่และครูเปิดประตูร้านเข้าไป พบว่ามีคนขายร่างสูงใหญ่ ผมสีขาว มีอายุราวๆกับคุณตา เล็บยาว และที่สำคัญสีผิวของคุณตานั้นซีดมาก คุณแม่ครูได้ถามว่า “ขายยังไงคะ คุณตา”

คุณตาตอบกลับว่า “ชุดละ20บาท ได้ 6 ชิ้นครับ”

คุณแม่ครูซื้อมา 2 ชุด รวมทั้งหมด 12 ชิ้น ( ครูถามนักเรียนว่าคุณแม่จ่ายเงินกี่บาท )

จากนั้นคุณแม่และครู เดินกลับโรงแรม แต่ครั้งนี้คุณแม่เป็นคนอุ้มครูเพราะดึกมากแล้ว เมื่อถึงโรงแรมครูกำลังจะเปิดกล่องขนมจีบ เสียงประตูก็ดังขึ้น ก๊อก ก๊อก ก๊อก คุณแม่และคุณครูเปิดประตูดู กลับพบว่ามีพนักงานโรงแรมมาถามว่า “คุณลืมลูกผู้หญิงอีกคนไว้ด้านล่าง เค้าร้องไห้ตามหาครับ” แต่ครูไปกับพ่อแม่ แค่ 3 คน และครูเป็นลูกผู้หญิงคนเดียว พ่อแม่ครูจึงลงไปดูกับพนักงาน เพราะอาจจะเป็นญาติที่รู้จักมาที่นี่เหมือนกัน และเค้าอาจจะหลงทาง จึงทำให้ครูอยู่ห้องคนเดียว ครูจึงไปเปิดกล่องขนมจีบเพื่อที่จะนำมากิน เมื่อครูเปิดขึ้นพบว่า ขนมจีบหายไปแล้ว 2 ชิ้น ( แกล้งถามเด็กว่าเหลือกี่ชิ้น ถ้าหายไปสองชิ้น) ครูตกใจแต่ก็คิดว่า คุณแม่คุณพ่อ ได้กินไปแล้ว ระหว่างที่ครูจะหยิบขึ้นมากิน ก็มาเสียงประตูดัง ก๊อก ก๊อก ก๊อก ครูจึงไปดู แต่ถ้าคนแปลกหน้ามาแม่จะบอกเสมอว่า ห้ามเปิดประตู ครูจึงวิ่งกลับไปที่กล่องขนมจีบนั้น และเปิดขึ้นอีกครั้ง ปรากฎว่าได้หายไปอีก 2 ชิ้น

(แกล้งถามเด็กว่าเหลือกี่ชิ้น) ครูตกใจมากและได้ปิดกล่องขนมจีบลงและผลักออกจากตัวอย่างแรง กล่องขนมจีบก็กระเด็นแต่ไม่คว่ำลง เพราะด้วยแรงผลักไม่เยอะ ครูจึงนั่งร้องไห้ด้วยความหวาดกลัว เวลาช่างผ่านไปอย่างช้า ๆ มีครูอยู่ในห้องเพียงคนเดียวกับความน่ากลัวนี้ ครูจริงรวบรวมความกล้าไปเปิดอีกครั้ง ปรากฎว่า ขนมจีบได้หายไปอีก 2 ชิ้น ( ถามเด็กว่าเหลือกี่ชิ้น และหายไปกี่ชิ้น ) ครูได้ปิดกล่องลงทันที และออกมาจากตรงนั้น แต่เวลาก็ช่างผ่านไปนาน แต่ด้วยความสงสัยว่าขนมจีบจะหาบไปอีกไหม ถ้าเกิดเปิดเรื่อย ๆ ครูจะไปเปิดอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ เปิดด้วยความรุนแรง จนกล่องเปิดกว้างที่สุด ซึ่งทำให้ครูตกใจกับเหตุการณ์นี้ มาก ๆ สิ่งที่ครูเจอคือ….. ขนลุกเลย คือ……

ขนมจีบที่หายไป 6 ชิ้นนั้น มันติดอยู่ที่ฝากล่องนั่นเอง จบ….