ปิดท้ายสัปดาห์ด้วยคาบแนะแนว ป.2

จากโจทย์ในช่วง morning circle ”เราจะพูดชื่นชมเพื่อนคนข้างๆ กัน”

“ป ตาสวย ดำเหมือนเม็ดลำไย”

“เพื่อนตาสวย สีน้ำตาล”

“พ วาดรูปเก่ง”

คำตอบนึงจากในวง “ผมไม่รู้” 

“งั้นเราพอจะบอกได้ไหมว่า ชอบอะไรในตัวเอง”

“ไม่มี ผมไม่มีอะไรที่ชอบเลย”

.

เลยคิดว่าเป็นจังหวะที่ดีที่จะหยิบหนังสือเล่มนี้มาอ่านกับนักเรียน ‘ฉันชอบตัวเองจังเลย’ ตอนแรกแอบคิดว่า นักเรียนอาจจะไม่อินเพราะภาพประกอบในเรื่องเด็กๆ น่าจะอยู่ในวัยก่อนเรียน แต่พอยกขึ้นมาเท่านั้นแหละ แต่ละคนก็เริ่มชี้ๆ จองจะเป็นคนนั้นเป็นคนนี้ 😂 (เอาอะไรมาไม่อิน นี่มันโลกแห่งจินตนาการนะ!) 

.

จากนั้นก็ชวนนักเรียนมาวาดรูปตัวเอง เสนอไอเดียว่าสามารถเอาเศษวัสดุเหลือใช้ หรือของจากธรรมชาติมาตกแต่งด้วยก็ได้นะ ตอนแรกเราคิดไว้ว่าจะวาดโครงหน้าให้แล้วให้เด็กๆ ตกแต่งออกแบบทรงผมเอง แต่พอแจกกระดาษให้ปุ๊บทุกคนกระตือรือร้นที่จะวาดกันมากๆ เลยปล่อยให้เขาได้ลงมือวาดตัวเองด้วยลายเส้นตัวเองเต็มที่

.

“หนูชอบมัดผมแกละ”

.

“หนูแปะตรงนี้แล้วกัน หนูมีผมหน้าม้า”

.

“ผมวาดรูปเก่ง”

.

“นี่ คุณครู ผมว่าผมชอบนะ”

.

“ครูว่านอกจากวาดรถถังแล้ว เราวาดรูปแนวนี้ก็ใช้ได้เลยนะ”

“ครับ คราวหน้าจะวาดอีก ผมอยากวาดอีก”

.

ชั่วโมงนี้เราไม่ได้ถามคำถามอะไรกับนักเรียนมาก ปล่อยให้แต่ละคนได้จดจ่อกับผลงานอย่างเต็มที่ แต่คำบอกเล่าของนักเรียนระหว่างนั้นก็สะท้อนการมองเห็นตนเอง และปลุกความรู้สึกชื่นชมตนเองออกมาผ่านผลงานที่เขาภูมิใจ

—

*ตอนแรกนักเรียนบางคนปฏิเสธที่จะใช้วัสดุอื่นๆ นอกจากดินสอและสี เราเสนอว่าลองดูนะเผื่อจะได้เห็นผลงานรูปแบบแปลกใหม่ สุดท้ายทุกคนหยิบนู่นจับนี่มาลองตัดลองทาบจนออกมาอย่างที่เห็น สนุกที่ได้ออกจากเซฟโซนลองทำอะไรใหม่ๆ 

*ใบงานในบางวิชานักเรียนจะมีคำถามว่า ครูคะหนูไม่ระบายสีได้ไหม แต่งานนี้ไม่ได้กำหนดว่าให้ระบายสี ทุกคนกลับอยากจะทำกันเอง การระบายสีจึงไม่ใช่แค่การระบายสี แต่เป็นความเพลิดเพลินที่เขาอยากจะถ่ายทอดออกมาผ่านสี(ไหมนะ) 

.

สุขสันต์วันหยุดค่ะ🌞🏡