" กิจกรรมขอให้ได้พูดเถอะ"

นักเรียนนั่งฝั่งใดฝั่งหนึ่งของห้อง

ตรงกลางคือกระดาษไทม์ไลน์ที่เรียงกันไว้เสร็จแล้ว

กติกา

ให้เล่าประวัติของศาสดาต่อๆกันคนละ 1 ประโยค

ทีละคน จนถึงปรินิพพาน

โดยสามารถบัตรไทมไลน์ที่ตนเรียงไว้ได้

ใครพูดครบ 3 รอบ ก็ย้ายไปนั่งอีกฝั่งได้

ย้ายฝั่งกันไปครบก็ถือว่ากิจกรรมจบ

สำคัญคือ

พยายามให้เด็กใช้คำที่มีในบัตรให้หมด

(เพื่อให้คงเหตุการณ์ที่ควรรู้ไว้เด็กจะได้ไม่รวบ ให้ถึงปรินิพพานไวๆ)

( ซึ่งบัตรคำมีไม่เยอะ บางทีคำสั้นๆ เด็กเค้าก็จะต้องเสริมเอง นี่แหละคือสิ่งทีต้องการ )

"ถ้ามีนักเรียนรีบเล่าข้ามเหตุการณ์อะไรไป"

เพื่อนก็จะสามารถเสริมเหตุการณ์ก่อนหน้าได้ เราจะได้ไทม์ไลน์เรื่องเล่าจากคนที่ละเอียดขึ้น

จบ…….

ต่อไปนี้เป็นการสะท้อนกับตัวเอง

สิ่งที่ประทับใจ

โจทย์ที่สำคัญของเราในเทอมนี้ก็ว่าได้คือ เราอยากให้เด็กมีความมั่นใจ กล้าพูดกล้าแสดงออก และอยากให้เค้ามั่นใจได้ว่าครูและเพื่อนจะเป็นพื้นที่ปลอดภัยให้กันและกันในการเรียนรู้ และเราคือทีม

และสำคัญที่สุดคือความเห็นอกเห็นใจระหว่างเพื่อน และครู ในทุกๆคาบเรียน

ความยากคือ

Balance ระหว่างเด็กที่ active จัดๆ กับนิ่งๆยังไงให้มันไปด้วยกัน

ผลก็จบได้สวย โดยที่ตะกุกตะกัก

ช่วงที่เจอปัญหาเด็กไม่พูดอะไรเลย

เราก็ทำได้ด้วยการยื่นข้อเสนอการเรียนรู้ที่เหมาะกับเด็กอยู่ตลอด โดยที่ยังคงอยู่ในเงื่อนไขว่ายังไงก็ต้องงร่วมกิจกรรมเพื่อเป็นการไม่เอาเปรียบเพื่อน

และให้เพื่อนช่วย คอยเป็นตัวกลางพูดให้กำลังใจ คอยสอนเพื่อนที่ใจร้อนถึงความเห็นอกเห็นใจกัน

บทเรียนนครั้งถัดไปของเรา

1.เด็กน้อยไม่ได้สอนง่ายกว่าเด็กมาก

2.กิจกรรมที่ใช้พลังเยอะ อาจจะไม่เหมาะกับเด็กบางคน สนุกเขาอาจจะไม่ได้สนุกเรา

3.ภายใน 1 ชั่วโมง มีเส้นบางๆกั้นระหว่างเราสามารถสร้างความมั่นใจให้กับเด็กไม่เคยมีเลย หรือทำลายความมั่นใจที่เด็กเคยมีมาทั้งหมด

2. กาแฟน้ำผึ้งมะนาว