คำควบกล้ำ

คำควบกล้ำ (อักษรควบ) หมายถึง พยัญชนะสองตัวเขียนเรียงกันอยู่ต้นพยางค์ และใช้สระเดียวกัน เวลาอ่านออกเสียงกล้ำเป็นพยางค์เดียวกัน เสียงวรรณยุกต์ของพยางค์นั้นจะผันเป็นไปตามเสียงพยัญชนะตัวหน้า

ข้อสังเกตว่าเป็นคำควบกล้ำ

1. คำควบกล้ำเวลาสะกดต้องมีพยัญชนะต้นสองตัว โดยจะมี "ร ล ว" รวมอยู่ในพยัญชนะต้น เช่น

กราบ สะกดว่า กร + อา + บ อ่านว่า กราบ

แปรง สะกดว่า ปร + แอ + ง อ่านว่า แปรง

กลาง สะกดว่า กล + อา + ง อ่านว่า กลาง

ควาย สะกดว่า คว + อา + ย อ่านว่า ควาย

แขวน สะกดว่า ขว + แอ + น อ่านว่า แขวน

2. เมื่อมีพยัญชนะต้นสองตัวแล้วแต่ต้องไม่อ่านออกเสียง อะกึ่งเสียงที่พยัญชนะต้น เช่น

ตลาด สะกดว่า ตล + อา + ด อ่านว่า ตะ - หลาด

สวาย สะกดว่า สว + อา + ย อ่านว่า สวาย

สว่าง สะกดว่า สว + อา + ง+ ่ อ่านว่า สว่าง

3. ต้องไม่ใช่คำที่มี "ห" นำ เช่น

หรอก สะกดว่า หร + ออ + ก อ่านว่า หรอก

หลับ สะกดว่า หล + อะ + บ อ่านว่า หลับ

แหวน สะกดว่า หว + แอ+ น อ่านว่า แหวน

4. ระวังคำที่มีสระ อัว เพราะจะไม่ใช่คำที่มี "ว" ควบกล้ำ เช่น

สวย สะกดว่า ส + อัว + ย อ่านว่า สวย

ควร สะกดว่า ค +อัว + ร อ่านว่า ควร

เพลงคำควบกล้ำ

youtube.com/watch?v=QNO_vNQyPEg