1) ครูจะอธิบายการดูมุม 0-90 องศา ด้วยการพับนิ้ว เพื่อเป็นการสร้างความเข้าใจ ใช้เวลา 10-20 นาที แต่จะให้มาพับเฉยๆมันก็จะไม่สนุก
2) นำเกมโดมิโนตรีโกณมิติมาเล่นกับนักเรียน โดยจะให้เริ่มเล่นตัวโดมิโนที่มีสีก่อน เพื่อสร้างเข้าใจเบื้องต้นในการเล่น ซึ่งจะให้นักเรียนจับคู่กัน และแจกเบี้ยให้คู่ละ 5 ตัว
ซึ่งครูมีหน้าที่คอยสังเกตและแนะนำการเล่น
ซึ่งเล่นไปรอบหนึ่ง นักเรียนขอเล่นอีกรอบ ครูก็จัดให้ :) จึงใช้เวลาไปประมาณ 30 นาที ก็หมดเวลาพอดี ซึ่งเป็นไปตามคาดไว้ แล้วแจ้งกับนักเรียนว่าจะพาเล่นอีกในคาบถัดไป แต่รอบถัดไปจะใช้ตัวที่ไม่มีสี
3) ชั่วโมงถัดมาก็ทบทวนการพับนิ้วอีกรอบ และเริ่มเล่นโดมิโน่อีกครั้ง โดยจะใช้แบบไม่มีสี เพื่อให้นักเรียนได้ทบทวนไปในตัว ว่าการที่จะวางเบี้ยตัวต่อไปจะวางได้หรือไม่
เช่น sin30 องศา ก็ต้องมีเบี้ย 1/2 หรือ 0 จะต้องมีเบี้ยเป็นค่า sin 0 องศา/cos90 องศา เป็นต้น โดยใช้การพับนิ้วช่วยในการวางแผนในการวางเบี้ยเพื่อให้ชนะ
นักเรียนได้คิดและทบทวนสิ่งที่ครูได้สอนไป อย่างการพับนิ้วหาค่ามุมก็จะได้ไม่น่าเบื่อ และขณะที่เล่นได้ค้นพบทักษะการสังเกตของนักเรียน เนื่องจากยังมีเด็กบางคนที่ยังไม่แน่ใจในการวางเบี้ย ก็จะมีการถามครูก่อนว่าวางได้มั้ย?? ครูก็จะเป็นคนช่วยแนะนำขณะเล่นว่าดูยังไง พับนิ้วดูแบบไหน พอผ่านไปรอบที่ 3-4 นักเรียนวางเบี้ยเร็วขึ้นจนเบี้ยหมด จากที่รอบแรกคิดนานมากว่าวางตัวไหน นักเรียนเลยบอกว่า "ดูจากเบี้ยตัวก่อนที่เพื่อนวางต่อไว้" ครูก็ให้คำชมนักเรียนไปเพื่อมีกำลังใจในการทำกิจกรรมต่อ
คิดกันนานมากจนเพื่อนคนต่อไปบ่น
เนื่องนักเรียนในชั้นเรียนมีนักเรียนบกพร่องทางการเรียนรู้ด้วย แต่ครูอยากให้นักเรียนได้ทำกิจกรรมร่วมกับเพื่อน เลยให้นักเรียนกลุ่มนี้มานั่งใกล้ครูและเล่นคู่กับครู เพื่อจะได้ช่วยเล่น และให้มีส่วนร่วมด้วยโดยให้นักเรียนได้เลือกเบี้ยไปวางเอง อย่างน้อยครูบอกต้องวาง 1/2 หรือ รูท3/2 นักเรียนก็หยิบนำไปวางได้ถูก ก็รู้สึกได้ว่าบรรลุเป้าหมายของนักเรียนกลุ่มนี้ไปอีกขั้น ดังนั้นการประเมินห้องเรียนก็อาจจะต้องแยกเกณฑ์นักเรียนออกเป็น 2 กลุ่ม และตั้งเป้าหมายที่แตกต่างกัน
............ปล.ได้ขออนุญาตนักเรียนในการถ่ายภาพและขออนุญาตนักเรียนในการโพสภาพนักเรียนแล้ว
ไฟล์ที่เกี่ยวกับไอเดีย
ไฟล์ที่ 1 จากทั้งหมด 2
แท็กที่เกี่ยวข้อง