เรื่องมีอยู่ว่า เราได้เป็นที่ปรึกษานักเรียนห้องหนึ่ง ซึ่งต้องดูแลเขาตั้งแต่ ม.1จนจบม.3

เมื่อ 2 ปีที่แล้วใน Inskru ก็มีการแชร์หัวข้อ "เขียนจดหมายถึงตัวเอง....ในอนาคต" เราเลยนำไอเดียมา ให้นักเรียนในที่ปรึกษาเขียนข้อความถึงตัวเองในอนาคต ในทุกๆปีใหม่เราจะมาอ่านกัน โดยครูสัญญาว่าข้อความเหล่านี้ "ครูจะไม่แอบอ่าน และไม่อนุญาตให้ใครอ่านได้นอกจากเจ้าตัว"

ตั้งแต่ปีใหม่ ม.1 ปี 2564

ม.2 ปี 2565

ม.3 ปี 2566 ที่กำลังจะเรียนจบม.3 กันแล้ว

พอมาถึงปีนี้ ชาวเด็กแก๊งค์นี้ที่ใครๆต่างบ่นอุบกันเรื่องพฤติกรรมของเขาตั้งแต่ ม.1 ที่ขึ้นชื่อเรื่องเข้าห้องปกครองเป็นว่าเล่น

จนมาถึงปีนี้ ปีสุดท้ายของชีวิต ม.3 กันแล้ว

.....ตอนที่ชวนเปิดอ่านข้อความของใครของมัน ก็ได้ยินเสียงอ่านดังแซวๆ ทั้งหัวเราะ ทั้งคร่ำครวญกับตัวเองและเพื่อนๆ จนไปถึงข้อความของนักเรียนบางคนที่ไม่ได้อยู่ห้องนี้แล้ว .....

การให้เขียนจดหมายและข้อความถึงตัวเอง มันก็เหมือนเราได้ทบทวนเรื่องราวไปกับเขาด้วย

ช่วงเวลาที่มีทุกข์ สุข และบางเรื่องราวที่บางคนหล่นหายไปจากชีวิต พอมองกลับไปมันก็เป็นเรื่องราวที่สอนเราเยอะมากเหมือนกัน

ไม่ใช่แค่เด็กๆที่โต แต่ครูก็โตขึ้นไปกับเขาด้วยเช่นกัน

และสุดท้ายเราได้ชวนเด็กๆเขียนถึงตัวเองอีก 2 เดือนข้างหน้า คือวันที่จบม.3 แล้วเราจะมาเปิดจดหมายอ่านด้วยกันในวันปัจฉิม......