หน่วย ชุมชนของเรา ที่ใช้เริ่มจาก inner circle คือตัวเราแล้วค่อยๆเชื่อมโยงออกมาสู่โลกภายนอก
เริ่มต้นจาก MY SELF
นอกจากจั๊กกะจิ่งจิ่งจะพูดเรื่องการเป็นอะไรก็ได้ ชอบอะไรก็ได้ แต่งตัวแบบไหนก็ได้ แล้วยังมีกิจกรรมท้ายเล่มให้ลองออกแบบจั๊กกะจิ่งๆของตัวเองได้ทางเวปไซต์ด้วย
แต่ว่ารอบนี้เราให้เด็กๆออกแบบและวาดขึ้นมาเอง
และติดสิ่งที่ชอบลงไป ชอบเล่นของเล่น ชอบไดโนเสาร์ โตแล้วอยากเป็นนักดับเพลิง ชอบกินแอ๊ปเปิ้ล ใส่ทุกความชอบลงไปได้เลย
และให้โอกาสเด็กๆอธิบายว่าติดอะไรลงไปบ้างให้เพื่อนๆฟัง นอกจากได้บอกความชอบของตัวเองแล้วในเวลาเดียวกันก็ยอมรับความชอบของเพื่อนด้วย
และให้เด็กๆลองวาดภาพเพื่อนๆ ด้วยการวาดด้วยการทาบแผ่นใสลงบนหน้า ทุรักทุเลมากกก
ให้พยายามเก็บรายละเอียดเท่าที่จะทำได้และก็พยายามกั้นขำกันด้วย
และนี่คือผลงานที่ได้
My house
มีอุปกรณ์ต่างๆที่จะใช้ทำบ้านน้อยๆของเด็กๆ ให้เลือกไปทำบ้านในฝัน (ตัวอย่างจาก (1) Facebook )
วางแผนว่าจะใช้อุปกรณ์อะไรบ้ อย่างละกี่ชิ้น
เลือกหยิบตามที่ลงรายการไว้ แต่ถ้าไม่พอเขียนเพิ่มและหยิบเพิ่มได้
ได้อุปกรณ์แล้ว ลงมือประกอบบ้านของตัวเองได้เลยยยยยยยย
แต่ถ้าจะติดกาวปืนกาว ยังต้องให้ครูยิงให้อยู่เพราะไกค่อนข้างแข็ง แรงเด็กกดไม่ไหว
ได้บ้านที่เสร็จแล้ว ก่อนจะเข้าอยู่ได้ต้องผ่านการทดสอบก่อน
ทนทานต่อพายุ (พัดลมเบอร์3)
ฝนตก (สเปรย์น้ำ)
แผ่นดินไหว (เขย่าเก้าอี้)
ผ่านqc เข้าอยู่ได้
นอกจากบ้านในความหมายของการเป็นสิ่งก่อสร้างแล้ว แล้วบ้านในความหมายของความรู้สึกละ เด็กๆจะเข้าใจมั้ย ผลคือพอจะเข้าใจ ว่าบ้านคือที่ที่เขาจะได้กลับไปและมีใครรอเขาอยู่ รวมถึงเขารอใครบางคนกลับมาที่บ้าน ความรู้สึกที่รู้ว่าบ้านจะเป็นที่ที่เขาได้นอนดูทีวี และบางทีจะมีเสียงแม่บ่นว่าเขาบ้างแต่ว่าอย่างน้อยเขาก็ยังเหลือบ้านให้กลับ แต่ว่าบุคคลในนิทาน จำจรจากไกล ไม่มีใครได้กลับบ้าน
และสิ่งที่เซอร์ไพรส์เราอย่างมาก คือเขาเชื่อมโยงเรื่องราวสองเรื่เข้าด้วยกันเพื่อนอธิบายเหตุผลให้ตัวเองเข้าใจ "ที่ทุกคนไม่ได้กลับบ้านเพราะว่ามีเงาดำทำให้ไม่ได้กลับ" เงาดำมาจากเรื่องรอนแรม ที่เป็นเรื่องของผู้ลี้ภัยเหมือนกัน
My school
เพราะโรงเรียนเป็นสถานที่ที่เด็กได้ลองมาอยู่ร่วมกับคนอื่นที่เป็นคนอื่นจริงๆ
โดยกิจกรรมได้ตัวอย่างมาจากค่ายฤดูร้อน School of Poetic city, Denver, Colorado, USA เป็นกิจกรรมที่ให้เด็กๆตามหาตัวอักษรที่ประกอบเป็นชื่อตัวเองตามป้ายต่างๆในโรงเรียน
ถ้าเด็กๆเจอตัวอักษรที่อยู่ในชื่อเด็กๆแล้ว คุณครูจะถ่ายรูปให้และนำไปปริ้นทีหลัง
เดินไปทั่วโรงเรียน จอดทุกป้าย กลับห้องคือแรงหมดของจริงงงง
หาได้ครบแล้วนำมาติดเป็นชื่อเล่นของตัวเอง เพราะว่าชื่อจริงจะยาวเกินไป
มีชื่อของทุกคน งั้นแปลว่าเราก็เป็นส่วนหนึ่งของโรงเรียนและชุมชนเหมือนกัน งั้นแสดงว่าเราก็สามารถออกความคิดเห็นเกี่ยวกับชุมชนหรือโรงเรียนได้ใช่มั้ย?
และสุดท้าย My community
เริ่มต้นด้วยสวนของเม นิทานที่พูดถึงการเปลี่ยนแปลงของเมที่ต้องย้ายบ้าน แต่มีส่วนหนึ่งของเรื่องที่แตะๆเกี่ยวกับ public space
ออกสำรวจชุมชนของเรา แต่เนื่องจากในบริเวณโรงเรียนมีการก่อสร้างหลายแห่ง จึงไปไม่ได้ไกลมากได้แค่บริเวณไม่เกิน 10 เมตร
โดยเด็กๆจะเลือกที่ว่างในชุมชนและโรงเรียน และเติมสิ่งที่อยากให้มีลงไป
เมื่อได้ที่ว่างที่ถูกใจแล้ว ก็เติมสิ่งที่ต้องการให้มีลงไป ไม่ว่าจะเป็นที่นั่งพัก มีต้นไม่้สวยๆ มีสไลเดอร์ มีที่ให้ไปเล่นได้ และอีกมากมาย
พอเติมแต่งเสร็จแล้ว ก็มาระบายความในใจกันนิดหน่อย ว่าถ้ามีแบบที่ว่าก็คงดี เพราะว่าปกติเล่นกันตามถนน ต้องคอยหลบรถ ตลกร้ายมาก โตแล้วอย่าลืมฝันนี้ละกันนะ ถ้าทำเสร็จแล้วจะมาใช้ด้วย ;)
หวังว่าจะเป็นประโยชน์ต่อทุกคนนะคะ นอกจากการจดจำชื่อสถานที่และบุคคลสำคัญในชุมชนแล้ว ลองให้เด็กๆได้เรียนรู้ในฐานะที่เป็นพลเมืองของชุมชน อาจจะได้เห็นมุมมองใหม่ๆได้นะคะ
แท็กที่เกี่ยวข้อง
