🤔 ”ทำอย่างไร ให้อาหารไทยไปไกลถึงนอกโลก”

🤔 ”ทำอย่างไร ให้อาหารไทยไปไกลถึงนอกโลก”

นี่คือคำถามหลักที่ผมโยนให้กับนักเรียน

ในคาบเรียนวิชาวิทยาศาสตร์โลกและอวกาศ

ผ่านบรรยากาศการเรียนแบบ “มาสเตอร์เชฟ”

ผมรู้ว่านักเรียนของผมแต่ละคนมีความสามารถที่แตกต่างกัน

บางคนพูดเก่ง บางคนคิดเก่ง บางคนชอบลงมือทำ

ซึ่งโดยรวมแล้ว พวกเขาชอบเรียนผ่านกิจกรรมที่ท้าทาย

ไม่ใช่การเข้ามานั่งฟังคุณครูบรรยายแบบทั่ว ๆ ไป

จึงกลายเป็นความสนใจในการสร้างห้องเรียนอิงสมรรถนะ

”ลักษณะอาหารแบบใด ที่จะนำออกไปนอกโลกได้?”

”โภชนาการของอาหารที่จะนำออกนอกโลกควรเป็นอย่างไร?”

”อาหารที่ง่ายของการบริโภคที่นอกโลก ควรเป็นอย่างไร?”

คำถามเหล่านี้กลายเป็นประเด็นที่ท้าทายภายในห้องเรียน

นอกจากการจัดการเรียนรู้ที่อิงกับสมรรถนะแล้ว

ผมยังสร้างประสบการณ์การการเรียนรู้แบบบูรณาการ

มีการเข้าไปพูดคุยขอคำปรึกษากับครูการงานอาชีพ

เพื่อที่จะนำเรื่องของอาหาร มาหลอมรวมกับวิทยาศาสตร์

เพื่อให้มีความคล้ายคลึงกับรายการมาสเตอร์เชฟมากขึ้น

ผมใช้การจับเวลาในแต่ละช่วง เพื่อกระตุ้นความตื่นตัว

ให้นักเรียนจับกลุ่มที่มีความสามารถหลากหลายแตกต่างกัน

ช่วยกันสืบค้นข้อมูลเพื่อตกผลึกออกมาเป็นเมนูอาหาร

ฝึกฝนทักษะการพูดและการนำเสนอเมนูอาหารหน้าชั้นเรียน

การที่คุณครูจะดึงศักยภาพของนักเรียนออกมาได้อย่างสูงสุด

คือการพานักเรียนได้มีโอกาสทดลองทำอะไรที่แปลกใหม่

และท้าทายความสามารถเดิมที่พวกเขามีอยู่ในแต่ละคน

และการเรียนรู้อิงสมรรถนะนี่เอง ที่จะตอบโจทย์ตรงนี้ได้

ครูแฮคกี้-สิวะ วิโย โรงเรียนบ้านสวน (จั่นอนุสรณ์)

เข้าไปชมไอเดียการสอนเชิงสมรรถนะ

ที่สอดคล้องกับอุตสาหกรรมแห่งอนาคต

จากครูแฮคกี้และครูคนอื่น ๆ ในพื้นที่ EEC

ได้ในลิงก์นี้เลย!

https://inskru.com/tag/สมรรถนะกับEEC