เมฆรวมหยาด-เมฆกลั่นหยด: กลวิธีสร้างสรรค์บทกวี 

สำหรับนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ ๔ ของ ครูรังสิมันต์ จุลหริก

เมื่อพิจารณาการเกิดเมฆ และฝน กับการสร้างสรรค์บทกวี

ข้าพเจ้าเห็นว่า มีความคล้ายคลึงกันกล่าวคือ “เมฆรวมหยาด”

เป็นกลวิธีการสอนโดยใช้รูปแบบต่าง ๆ ของบทกวีที่มีลักษณะ

ใกล้เคียง สอดคล้องกันมากำหนด การเรียนรู้ตามลำดับ

พิจารณาจำนวนคำ ความหมายเพื่อเพิ่มคำ ในการสื่อความหมาย

ตามธรรมชาติของบทกวีนั้น ๆ เริ่มต้นจากคำจำนวนน้อยขยาย

ไปสู่คำจำนวนมาก จนสามารถสร้างสรรค์เป็นบทกวีแต่ละประเภทได้

 ส่วน “เมฆกลั่นหยด” เป็นกลวิธีการสอน เริ่มต้นจากการแสดง

ความคิดทั้งหมดที่เกี่ยวข้องกับประเด็นที่กำหนด เรียกว่า “ระเหยรู้สึก”

ต่อมา คือ การคัดสรรบางความคิดที่เห็นว่าดีที่สุด มาเป็นประเด็นสำคัญ

เพิ่มความสละสลวยได้ตามลำดับขั้น เรียกว่า “ผนึกร้อยแก้ว”

สุดท้ายคือ ตัดคำหรือตัดความให้เหลือน้อยที่สุด ให้เข้าจังหวะของ

กลอนเปล่า กรองคำให้เข้าใจชัดเจน เรียกว่า “กรองแล้วกลั่น”

 กลวิธีการสอนแต่งบทกวีแบบ “เมฆรวมหยาด เมฆกลั่นหยด”

จึงสามารถช่วยให้นักเรียนฝึกคิดเพื่อแต่งบทกวีได้ตามแนวทาง

ของตนที่ถนัด บรรลุตามความมุ่งหมายในการสร้างสรรค์งานได้

: ) แรงบันดาลใจและไฟฝัน