วันนี้ได้ไปตอบข้อคำถามของเพื่อนในเฟสบุ๊คมาครับ เลยคิดว่า เรามาเล่าไว้เผื่อใครเจอปัญหาเหมือนกัน จะมีทางออกบ้าง หรือแลกเปลี่ยนเสนอแนวทางกันก็ยินดีมากๆ เลยครับ มาเริ่มกันเลยดีกว่าครับ

facebook.com/groups/283591248717329/permalink/1756748224734950

...

ในภาคเรียนนี้ผมได้รับมอบหมายให้ทำการสอนในรายวิชาวิทยาศาสตร์กายภาพให้กับนักเรียนแผนการเรียนไม่เน้นวิทยาศาสตร์ เมื่อเข้าห้องไปเด็กๆ ก็จัดเต็มทั้งมือถือ ทั้งแต่งหน้า ทำผม คุยโวยวาย มีแซวครูด้วยถ้อยคำที่ค่อนข้างจะกวนประสาท เหมือนยั่วให้เราควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้ สิ่งที่ผมทำ มีดังต่อไปนี้ครับ

1. ชั่วโมงแรก แนะนำตัว ชวนพูดคุย เกี่ยวกับเรื่องที่เขาสนใจ (ฝังตัว) ให้ความสนใจกับนักเรียนที่มุ่งแต่สิ่งที่ตนเองสนใจ แต่เรียกแล้วตอบ พอเราชวนคุยได้ นักเรียนที่ไม่สนใจก็จะเริ่มหันมาฟัง (เพราะธรรทชาติมนุษย์อยากรู้เรื่องชาวบ้านอยู่แล้วครับ)
2. พูดคุยเข้าประเด็นความน่าเบื่อหรือความยากหรือประสบการณ์ที่ไม่ดีกับวิชาวิทยาศาสตร์ ตรงนี้เด็กๆ จะดูว่าเราเป็นครูแบบไหน ถ้าคุณครูยึดติดกฏระเบียบมากไป จบข่าวครับ ไม่มีทางที่เขาจะพูด แต่ถ้าเรารับฟังอย่างจริงใจ เขาจะพรุ่งพรูออกมาแบบที่เราเกือบจะรับไม่ได้เหมือนกันที่นักเรียนคนนึงจะได้เจอจากการเรียนการสอน (แม้ว่าหลายส่วนเป็นความผิดร่วมของเขาด้วย แต่เราตัดข้อสังเกตุตรงนี้ไปก่อนครับ ไม่อย่างนั้นบทสนทนาจะจบลงทันที)
3. ตั้งกฏระเบียบ กฏเเกณฑ์ที่หลวม ๆ เช่น ขอสอน 30 นาที จะให้พักเล่นเกมได้ 10 นาที เป็นต้น เพราะตอนนี้เราทราบกันดีว่านักเรียนติดเกมมาก ติด TikTok ติด สื่อเยอะมากครับ จะให้หยุดเลย ก็คงมีเข้าห้องน้ำครึ่งชั่วโมงตลอดครับ (พอดีเคยดุมากมาก่อน สุดท้ายก็ติด 0 กันไป ตามแก้ไปอีก)
4. เราต้องปรับการเรียนการสอนใหม่ เช็คตัวชี้วัด เปลี่ยนเยอะมากครับ จากเดิมกิจกรรมดีๆ งานสวยๆ ปล่อยไปเลยครับ ลดระดับให้มากที่สุด เน้นการทำงานเป็นทีมที่มีการทดลองเบาๆ (เพราะหลายครั้งที่เด็กๆ กลุ่มนี้จะควบคุมตัวเองให้เรียนนานๆ หรือทำกิจกรรมที่ซับซ้อนมากไม่ได้ ซึ่งผมไม่แน่ใจว่าเป็นเพราะติดเกมมากไป หรือใช้สารบางอย่าง แต่บางคนก็มีอาการเป็น LD)
5. ตอนสอนให้ลงไปเลยครับ กลุ่มที่ตั้งใจ เขาฟังเราแล้วเขาก็ทำได้เองครับ (มีแอบมาถามบ้าง) แต่กลุ่มที่ไม่อยากเรียนนี้ (ของผมเกินครึ่งห้อง) ผมก็จะไปยืนให้กำลังใจ ไม่ดุ แต่ถามตลอดเรียงคน เรียงกลุ่มไปเลย "ทำได้ไหมครับ" "ลองทำดูไหมครับ" "ผ่านไป 3 นาทีแล้วนะครับ" "เหลือเวลาอีก 15 นาทีนะครับ" "เดี๋ยวไม่ทันนะ" "ถามได้นะครับ" ประมาณนี้ เด็กๆ เขาก็เคารพครูอยู่ครับ เราอาจจะแค่ทำให้เขารำคาญและทำในสิ่งที่เราต้องการครับ งานก็ไม่ได้ดีมาก แต่เด็กๆจะสบายใจที่จะถามเราเมื่อเขาลงมือทำครับ เราต้องใจเย็นๆ คอยบอกคอยสอน อาจต้องอธิบายใหม่เลยตั้งแต่ความรู้ ม.ต้น เหนื่อยมากนะครับ มากๆ เลยครับ แต่เราเลือกมาเป็นครูเนาะ ต้องเข้าใจ
6. การวัดประเมินผล ต้องทำเสร็จในคาบเรียน ถ้าทำไม่เสร็จต้องเก็บให้ครับ (หายหมด ฝึกได้ครับ แต่ต้องไม่ลืมว่าเขาควบคุมตนเองในห้องระยะสั้นยังยาก การเก็บระยะยาวทำยากครับ)
7. ในการจัดกลุ่มขออย่ารวมนักเรียนที่ตั้งใจกับเด็กกลุ่มนี้ครับ (เคยใช้วิธีนี้มาแล้ว ครูสบายครับ งานเสร็จ แต่ไม่เสร็จในห้อง เพราะงานกลุ่มคืองานเดี่ยว เพราะคนตั้งใจต้องทำคนเดียว แล้วเขาทุกข์ครับ สุดท้ายแค่ทำเพื่อเสร็จ งานก็ไม่ได้อย่างที่เขาอยากจะทำให้มันเกิดขึ้น เพราะงานกลุ่มที่ต้องทำคนเดียวมันท้อครับ เพราะแบ่งหน้าที่แต่ไม่ทำมัวแต่เล่นเกม ครูเห็นใจด้วย เพราะสุดท้ายครูก็ฟิวส์ขาดได้ง่ายๆ เลยครับ เพราะเราไม่ได้มีเวลาเรียกเขามาพบได้ง่ายๆ เขาและเรามีเวลาที่ไม่ตรงกันครับ)

...

ตรงนี้เป็นแนวทางที่ผมใช้แก้ไข เมื่อเราต้องสอนนักเรียนที่ไม่อยากเรียน ซึ่งผลที่ได้คือ

• ครูเหนื่อยมากครับ เหนื่อยสุด สอนเชิงรุก (Active Learning) สวยๆ ไม่ได้เลย แต่จะเป็นการสอนเชิงปรับ
• เด็กได้เรียนรู้บ้าง ไม่ได้สุด สอนไปอาจจะไม่ได้เต็มร้อย หรือได้แค่ครึ่งหนึ่ง

...

แต่สิ่งที่ได้กลับมา คือ เด็กๆ อยากเรียนมากขึ้นนิดนึง ได้ความรู้หน่อยนึง แต่สำคัญ คือ เด็กบอกว่า อยู่กับครูแล้วสบายใจดีครับ ผมมาเรียนวิชาครูเลยนะเนี่ย ตรงนี้ความเหนื่อยของครูยังอยู่ แต่ใจสู้มันมามากขึ้นครับ

ให้ทำใบงานไม่ทำ ทำบอร์ดขยายมาให้เขียนรายกลุ่มเลย แล้วสุ่มถาม ช่วยกัน ยังเล่นเกมอยู่ แต่ต้องช่วยกันแก้โจทย์ สุดท้ายไม่ฟังที่สอน แต่ก็เปลี่ยนจากเกมเป็นค้นข้อมูลแทน แม้จะไม่นาน แต่อย่างน้อยเขาก็ได้ทำ

งานกลุ่ม จัดบอร์ดแล้วเล่าเรื่อง เตรียมเนื้อหาให้เลย แต่ไม่เรียง ต้องไปจัดเอง แล้วมาเล่าให้ฟัง ดีใจที่วิ่งมาถามว่าจะจัดแบบนี้ๆ นะครู มันถูกไหม ผมไม่แน่ใจ (ใจฟูมากครับตอนนั้น แนะนำไปเยอะเลย บางคนแค่ไม่มั่นใจมาถามว่าใช่ไหม พอบอกว่าได้ก็ดีใจ วิ่งกลับไปทำต่อ)

...

แชร์ไว้เป็นไอเดียครับ ทุกคนมีความแตกต่างกัน วิธีหนึ่งอาจจะเหมาะกับสถานการณ์บางอย่าง สถานที่บางแห่ง บางเวลา และบางคน สำคัญที่สุด คือ หัวใจความเป็นครูครับ ขอบพระคุณครูอาจารย์ที่สั่งสอนและให้กำลังใจผมมาตลอด จนเป็นครูมาถึงทุกวันนี้