👍นักเรียนในห้องเรียนของเรามีมากมาย

หลากหลายความสามารถในการเรียนรู้

วิธีทำให้มีกำลังใจในการเรียนที่ทำได้ง่ายที่สุด

และทั่วถึงนักเรียนทุกคนก็คงเป็นการชื่นชม

เช่น “เธอเก่งมาก” “เธอทำได้ดีมาก” “ยอดเยี่ยมเลย”

insKru ได้ไปเจอบทความเหล่านี้

และอยากชวนคุณครูทุกคนมาลองสำรวจ

วิธีการสื่อสารบนความตั้งใจดีอีกครั้งด้วยกัน

มีวิธีไหนอีกมั้ยนะ ที่จะทำให้การชื่นชมของเรา

ไม่หยุดอยู่แค่คำว่า “เก่งมาก” และเพิ่มเติม

ความเข้าใจระหว่างครูกับนักเรียนให้มากกว่าที่เป็นมา

👉เนื้อหานี้ได้ดัดแปลงมาจากบทความ

“Five Reasons to Stop Saying Good Job! ”

ของคุณ Alfie Kohn ที่เขียนไว้ในนิตยสาร Parents

ปี 2000 เกี่ยวกับจิตวิทยาเด็ก

ที่เกี่ยวข้องกับการถูกชื่นชม

💬อย่างที่บอกไปว่านักเรียนในห้องมีมากมาย

เราก็อยากชื่นชมทุกคนอย่างทั่วถึงกัน

เพื่อให้เกิดกำลังใจในการเรียน

แต่เราอยากชวนให้ลองนึกถึงสถานการณ์ในห้อง

ที่นักเรียนแต่ละคนมีความสามารถที่โดดเด่น

แตกต่างกันออกไป บางคนอาจเรียนเนื้อหา

ในส่วนนี้ที่เรากำลังสอนได้ไม่ดีเท่าไหร่

ในขณะที่บางคนทำได้ดีมาก

🤔จากที่เล่าไป ถ้าเราชมทุกคนไปเรื่อย

ทำได้ 10 คะแนนเต็ม ก็ชมว่าเก่ง

ทำได้ 5 คะแนน ก็ชมว่าเก่ง

ทำได้ 2 คะแนน ก็ชมว่าเก่ง

คำชมของคุณครูจะยังคงมีความหมาย

ในสายตาของนักเรียนอยู่มั้ยนะ

หรือถ้านักเรียนยังทำได้ไม่ดีนัก

แต่ด้วยความตั้งใจดี เราก็ยังอยากชื่นชม

แล้วนักเรียนจะรู้ความสามารถที่แท้จริง

เพื่อพัฒนาตัวเองได้ต่อไปหรือไม่กันนะ

🖼️เนื้อหานี้เริ่มต้นจากการที่ทีม insKru

ได้ไปเจอรูปที่คุณครู Katie Plunkett

จากเพจ kidtalk.co ใน Instagram แบ่งปันไว้ว่า

ในปีแรกของการสอนมีนักเรียนมาบอกเธอว่า

“เขาจะไม่เชื่ออะไรเธออีกแล้ว

เพราะเวลาเขาถามว่างานที่ทำอยู่เป็นยังไง

คุณครูเอาแต่ตอบว่า …

ทำได้ดีมาก ! เก่งมาก ! ทุกครั้งเลย”

คุณครูเล่าต่อว่า เรื่องนี้เป็นเรื่องฝังใจของเธอ

เพราะถึงความตั้งใจของเธอจะเป็นสิ่งดี

แต่เธอพูดด้วยคำซ้ำ ๆ แบบอัตโนมัติแบบนั้น

อาจทำให้ความหมายของคำจืดจางลงไป

การสื่อสารกับนักเรียนจึงไม่ใช่แค่ชม ๆ ไป

เพราะมันมีผลกับนักเรียนมากกว่าที่เราคิด

พอได้รู้แบบนี้แล้วจะมีวิธีไหนอีกบ้างล่ะ

ที่เพิ่มมิติการสื่อสารให้ดีกว่าเดิมได้ ?

👀“สังเกตพฤติกรรม แล้วนำมาอธิบาย”

วิธีนี้เป็นการสื่อสารให้นักเรียนรู้สึกว่า

เราอยู่ข้าง ๆ เสมอ บอกนักเรียนเป็นนัย ๆ ว่า

“ครูสังเกต และเอาใจใส่ทุกอย่างที่เธอทำเลยนะ”

คุณครูไม่จำเป็นต้องสื่อสารเฉพาะ

ช่วงที่นักเรียนทำได้ดีเยี่ยมเพียงอย่างเดียว

แต่สามารถให้ความสำคัญกับ

สิ่งเล็ก ๆ น้อย ๆ หรือกระบวนการ

ระหว่างทางได้อีกด้วย ตัวอย่างเช่น

“โอ้โห หนูผูกเชือกรองเท้าเองเป็นด้วย”

หรือ “ครูเห็นความทุ่มเทจากงานของเธอนะ”

💭“ให้นักเรียนได้นิยามความรู้สึกเอง”

ให้โอกาสนักเรียนได้แสดงความรู้สึกของตัวเอง

นอกเหนือจากการสรุปของครูเอง

ว่าทุกอย่างดี เธอดีแล้ว เก่งแล้ว

แต่ให้นักเรียนได้ลองคิด และสะท้อน

กลับมาบ้างว่าตัวเองรู้สึกยังไง

Dr. Jim Taylor บอกด้วยว่าจริง ๆ แล้ว

เส้นที่บอกว่าทำถึงขั้นไหนแล้วเก่ง - ไม่เก่ง

/ ทำได้ดี - ไม่ดี ของแต่ละคนนั้น

และไม่เหมือนกันเลย ด้วยวิธีการนี้

จะทำให้เราในฐานะครูได้รับรู้ และเรียนรู้

ความรู้สึกของนักเรียนไปด้วยกัน

ตัวอย่างคำถามที่น่าลองนำไปใช้ เช่น

“ทำงานชิ้นนี้มีตรงไหนที่ภูมิใจที่สุด”

หรือ“อยากกลับไปแก้ตรงไหนบ้างมั้ย”

🔬“นักเรียนทำอะไรได้ดี เราต้องชี้ให้ชัด”

วิธีนี้เป็นการต่อยอดจากการชมแบบที่ครูทำอยู่แล้ว

ให้มีรายละเอียดเพิ่มขึ้นกว่าเดิม โดยการชื่นชม

ในจุดที่เฉพาะเจาะจงมากขึ้น นักเรียนจะได้รับรู้

ถึงความใส่ใจและ มองเห็นถึงสิ่งที่ทำได้ดี

ตัวอย่างเช่น ระหว่างที่วาดรูประบายสีกัน

นักเรียนคนหนึ่งอาจวาดรูปได้สมจริงมาก

อีกคนอาจวาดไม่สมจริงเท่า แต่เลือกใช้คู่สีได้ดี

เราก็ชื่นชมได้ทั้ง 2 คน โดยลงรายละเอียด

ที่เป็นความเฉพาะตัวของแต่ละคนได้

“เธอ วาดรูปสวยเหมือนจริงมาก ๆ เลย”

“หนูเลือกใช้คู่สีโทนตรงข้ามได้ดีมากเลยนะ”

วิธีนี้จะช่วยเปลี่ยนความรู้สึกของนักเรียน

ที่มีต่อการชมให้แตกต่างออกไป

เพราะคำว่า “เก่งแล้ว” “ทำดีแล้ว” นั้น

มีเอกลักษณ์เฉพาะแต่ละคนได้จริง

💞insKru ขอเป็นกำลังใจให้คุณครูได้ลองสังเกต

และนำวิธีเหล่านี้ไปใช้ เพื่อให้นักเรียนไม่รู้สึกว่า

การชื่นชมของเรา บนพื้นฐานของความตั้งใจดี

เป็นเรื่องซ้ำ ๆ ที่ความหมายจืดจางไปเรื่อย ๆ

รวมถึงสามารถสื่อสารกันอย่างเข้าใจกันได้สำเร็จ

ใครมีวิธีการแบบไหนอีก มาเเบ่งปันให้เราฟังกันได้นะ

👉ขอบคุณแรงบันดาลใจจาก :

https://www.alfiekohn.org/article/five-reasons-stop-saying-good-job/

https://www.instagram.com/p/CyMP_89ySoC/?img_index=1