เรื่องมันเริ่มมาจากนักเรียนชั้น ป.6 เรียนเรื่องการหาพื้นที่รูปสามเหลี่ยม และรูปสี่เหลี่ยมมาแล้ว

และกำลังเรียนเรื่องการหาพื้นที่รูปวงกลมอยู่ เป็นช่วงฝึกทำโจทย์ปัญหา ใกล้จะจบบทแล้ว

ผนวกกับเป็นช่วงวันวาเลนไทน์พอดี

และอยู่ ๆ ก็มีคำว่า "ในใจเธอจะมีที่ให้เราอยู่บ้างไหม?" ผุดขึ้นมาในหัว

ก็เลยเกิดความคิดว่าให้นักเรียนหาพื้นที่รูปหัวใจ

โดยใช้คอนเซ็ปท์ "หาพื้นที่ในใจเธอ"

ต่อไปหน้าที่ของครูคือออกแบบรูปหัวใจจากรูปเรขาคณิตที่นักเรียนเคยเรียนมาแล้ว

เพื่อเอาไปให้นักเรียนคำนวณหาพื้นที่ของรูปหัวใจ

ในที่นี้เราออกแบบไปได้ 4 แบบ (ตอนแรกกะจะทำ 19 แบบตามจำนวนนักเรียน แต่ง่วงและเผลอหลับไปก่อน)

ตื่นมาวันวาเลนไทน์ก็เลยได้แค่ 4 แบบ ให้นักเรียนรุ่นนี้เป็นรุ่นทดลองก่อน

เข้าไปในห้องเรียน เราเลยใช้การสุ่มเลขที่นักเรียนให้ยืนต่อแถว

จากนั้นให้นักเรียนที่ต่อแถวเลือกรูปที่เราคว่ำไว้ตามลำดับ (แล้วแต่ดวงอีกทีว่าจะได้รูปหัวใจแบบไหน)

แล้วเราก็แจกใบกระดาษที่เขียนชื่อกิจกรรมว่า "จงหาพื้นที่หัวใจเธอ" ให้กับแต่ละคน

และอธิบายว่าจะให้นักเรียนทำอะไร

โดยที่เราไม่ลืมที่จะพูดคำที่เตรียมมา 55555555 ซึ่งมีใจความประมาณนี้

• วันนี้เราจะลองมาหาพื้นที่หัวใจของเธอคนนั้นกัน ว่าจะพอให้เราอยู่ในใจเธอได้มั้ย?
• ครูมีโจทย์ที่ยากสุดอยู่ 1 แบบ คือ ในหัวใจของเธอ มีเขาคนนั้นอยู่ คนที่ได้ไปจะต้องหาพื้นที่หัวใจเธอที่ลบเขาคนนั้นออกไปจากใจแล้ว ว่าเหลือพื้นที่อยู่เท่าไหร่? แล้วพอที่จะให้เราอยู่ในใจเธอได้มั้ย? ถ้าไม่ได้ เราก็ควรที่จะเดินออกมา

หลังพูดประโยคพวกนี้จบมีนักเรียนแอบแซว และบอกว่าครูตลกดี ครูฮิตตามวันด้วย เข้ากับวันวาเลนไทน์เลย ใบงานครูน่ารักดี

5555555555555 ได้ยินแค่นี้ก็ใจฟูแล้ว

ผลประกอบการณ์ของคาบนี้

• นักเรียนให้ความร่วมมืออย่างดี และพยายามทำโจทย์พื้นที่หัวใจของตนเองตามที่หยิบได้
• นักเรียนที่ทำไม่ได้ก็จะถาม เราก็จะแนะนำจากการให้ดูว่ามีรูปอะไรอยู่บ้าง ซึ่งนักเรียนตอบได้ ก็เลยพานักเรียนดูต่อว่ารูปเหล่านั้นใช้สูตรการหาพื้นที่อะไร? ถ้าคิดพื้นที่แต่ละส่วนได้แล้วต้องทำยังไงต่อ? ซึ่งนักเรียนทำได้ แต่ครูต้องคอยดูและแนะนำอยู่ใกล้ ๆ
• นักเรียนที่ไม่แน่ใจ จะมาถามเพื่อยืนยันความคิดตัวเอง
• นักเรียนบางคนขอตกแต่งเพิ่ม และขอเอากลับไปตกแต่งต่อที่บ้าน
• นักเรียนบางคนทำงานเสร็จในคาบ (อันนี้ใจฟูมาก เพราะหลายคาบเราไม่ได้งานจากนักเรียนคนนี้ แต่คาบนี้มีส่ง ฮือออออ)

ต่อมาเป็นจุดที่เรามองว่ารู้สึกเสียดาย คือ โจทย์ยากที่เราพูดถึงไปอยู่กับนักเรียนบางคนที่เรียนอ่อน เลยรู้สึกว่ายากเกินไปสำหรับเขา แต่ถ้าเขาทำจนเสร็จจะเป็นการท้าทายความสามารถตัวเอง และโจทย์ยากอาจทำให้นักเรียนบางคนน้อยใจว่าทำไมถึงได้ยากกว่าของเพื่อน ของเพื่อนเขาทำง่าย ๆ แป๊บเดียวก็เสร็จ อันนี้เป็นจุดที่ต้องกลับไปคิดต่อว่าจะทำยังไง ให้โจทย์มันเหมาะกับความสามารถแต่ละคน และไม่ดูยากเกินกว่าที่จะพยายาม อาจจะเป็นตัวเลขที่คิดง่ายขึ้น เผื่อครั้งต่อไปมีกิจกรรมที่ต้องคิดเลขด้วยตัวเองอีก

เดี๋ยวนักเรียนส่งงานครบ จะนำภาพมาแปะไว้ เป็นไดอารี่บันทึกความทรงจำ ว่าคาบนี้เราใจฟู : )