แม้โรงเรียนจะเป็นสถานที่ ที่เป็นบ่อเกิดของความรู้ แต่ในขณะเกียวกันก็เป็นสถานที่ ที่เป็นบ่อเกิดของวัสดุเหลือใช้จำนวนมากเช่นกัน
สถานที่ ที่คนจำนวนมากมาอยู่ร่วมกัน ต้องกิน ต้องใช้ ต้องทำกิจกรรม ข้อสอบ ใบงาน ขวดน้ำดื่ม บรรจุภัณฑ์ ฯลฯ ถูกทิ้งไปจำนวนมากมายในแต่ละวัน ถ้าไม่มีการจัดเก็บที่ถูกวิธี วัสดุเหล่านี้ก็จะกลายเป็นขยะที่สร้างปัญหาก่อมลพิษได้
แต่ในห้องเรียนศิลปะ
ขวดพลาสติก กระดาษลัง บรรจุภัณฑ์ใช้ แล้ว ถุงพลาสติก หลอด ฯลฯ
ล้วนแล้วแต่เป็นวัสดุ ที่สามารถสร้างความสนุกในการเรียนรู้ได้
“ตรงนี้เป็นวัสดุเหลือใช้ ทุกคนหยิบใช้ได่เลยนะ ”
“ไหนลองประกอบร่างมันเป็นตุ๊กตาในรูปแบบของตนเองสิ”
“จะหมดเวลาแล้วนะ ทุกคนช่วยกันเก็บอุปกรณ์ เคลียร์พื้นที่ด้วยนะ”
ประโยคต่างๆเหล่านี้ เราขอสมมติให่เป็นขั้นนำ ขั้นสอน ขั้นสรุปที่
เกิดขึ้นในคาบเรียนศิลปะ
ที่นักเรียนจะได้ใช้ความคิดสร้างสรรค์ ผ่านการมอง สัมผัส เลือกใช้วัสดุ
ใช้ทักษะเครื่องมือในการติด ประกอบรวมร่างวัสดุเหลือใช้เข้าด้วยกัน ใช้การวางแผน ตลอดจนแก้ปัญหา และรับผิดชอบต่อการใช้พื้นที่ร่วมกัน
วัสดุเหลือใช้...ที่ใครๆ มองว่า..เป็น ขยะ รอวันทิ้ง!!
ถูกนำมา ...ประกอบร่างเป็น
“ตุ๊กตาในแบบฉบับของตนเอง“
..การได้เห็นนักเรียนได้
“ลอง....เล่น...ลงมือ ”
จนเกิดเป็นโครงสร้าง อะไรสักอย่าง
แปลกตาบ้าง หงิกงอ บิดเบี้ยว หลุด หัก ไม่แข็งแรง ไม่สมบูรณ์...บ้าง
แต่เหล่านี้ คือ การได้เรียนรู้
ที่ความคิดสร้างสรรค์ได้ก่อตัวขึ้นแล้ว...
ให้ความคิดสร้างสรรค์ยังคงอยู่
แม้วัสดุจะย่อยสลายไป หรือบางวัสดุย่อยสลายนานกว่าชั่วชีวิตของคนที่คิดแล้วก็ตาม....
cr.ผลงานนักเรียน ม.1_2566
SATTIT PIM
#ไม่มีสิ่งใดไร้ค่าถ้าใช้ปัญญาสร้างสรรค์ #nothingisuseless
#วิถีครูขยะ
#บันทึกครูโบว์
ไฟล์ที่เกี่ยวกับไอเดีย
ไฟล์ที่ 1 จากทั้งหมด 6
แท็กที่เกี่ยวข้อง