You've got a friend in me

ก็นายมีฉันเป็นเพื่อนจะเป็นเสมือนคู่ใจ

สัปดาห์ที่หน่วยการเรียนรู้เป็นหน่วยเพื่อน แต่เด็กในห้อง 3 คน ติดโควิดไป 2 คน อีกคนรักษาที่บ้าน อีกคนอยู่ต่างจังหวัด เหลือเด็กคนเดียวในห้อง แล้วต้องเรียนหน่วยเพื่อน แล้วคือไหนเพื่อน

ในเมื่อเพื่อนกำลังตกอยู่ในสถานะยากลำบาก(ติดโควิดอะนะ)เลยมาเรียนมาได้ งั้นเราจะทำอะไรได้บ้าง? ในเมื่อเรามีเพื่อนเอาไว้เพื่อช่วยเหลือกัน ไอเดียที่อยากจะเขียนจดหมายให้กำลังใจเลยเกิดขึ้น (ได้ไอเดียมาจากคุณครูทิพย์ที่ส่งจดหมายให้พี่แอ๋มที่กำลังป่วย https://inskru.com/idea/-MOVfvoT-lQa4ICBuJxc ) รู้สึกได้ถึง empathy ที่เขามีต่อเพื่อนที่ป่วย เขาเขียนจดหมายเองเลือกข้อความเอง "ให้น็อตตี้หายเร็วๆ" ช่วยกันลิสต์ของที่จะไปเยี่ยมไข้เพื่อน เช่น เจลลดไข้ ATK วิตามินต่างๆ แล้วก็ให้เขาเลือกขนมให้เพื่อนเอง จากสหกรณ์โรงเรียน เมนู(ผู้รอดจากโควิดเพียงหนึ่งเดียว)เสนอเพิ่มว่าควรเพิ่มนมให้เพื่อนที่ป่วยด้วย นมโรงเรียนเราพร้อมอยู่แล้ว ให้อย่างเดียวก็ไม่ได้ช่วยกันเขียนวิธีใช้แปะไว้ด้วย และทำป้ายให้กำลังใจอันใหญ่เบิ้ม มองจากปากซอยก็เห็น

เมื่อเตรียมของเสร็จแล้วก็ต้องไปส่งมอบเองกับมือ อยู่กันสองคน 1 ครู 1 นักเรียน

ซ้อนมอไซไปแบบจอยๆ(ใส่หมวกกันน็อคทั้งคนซ้อนคนขับ) ไปถึงบ้านน็อตตี้ น็อตตี้ก็อยากวิ่งมาหาแต่เบรกไว้ก่อนต้องเว้นระยะกันหน่วย ตะโดนคุยกันลั่นซอยบ้านไปเลย เจอกันไกลๆแต่ก็พอเห็นว่าเขาค่อนข้างโอเค ยังร่าเริงดี ไม่อยากรบกวนนานเลยรีบวางของรีบกลับ

หวังว่าจะมีประโยชน์ต่อทุคนนะคะ