ปัจฉิมบทแห่งเจได 

ศิษย์นั้นต้องไปได้ไกลกว่าเรา

นี่คือหน้าที่แท้จริงของเหล่าอาจารย์

ที่ครูแก้วเชิญชวนให้เหล่านักศึกษาครู

ตระหนักรู้ถึงบทบาท เฉกเช่นเหล่าอัศวินเจได

Passion คือสิ่งที่ต้องสร้างให้กับศิษย์

ให้พวกเขาได้ตระหนักรู้ (Awareness) 

โดยครูโค้ช ต้องสร้างสถานการณ์ที่สอดคล้องกับบริบทผู้เรียน

เพื่อให้ผู้เรียนเกิดความกระหาย อยากรู้ (Engagement) 

แล้วเมื่อศิษย์พร้อม ครูก็ปรากฏ 

เป็นเพื่อนคู่คิด มิตรร่วมทางกับศิษย์ของเรา

บทบาทของครูโค้ชจึงเข้ามา

ถามคือสอน (สนใจอ่าน คลิกที่นี่) 

เพื่อให้ผู้เรียนได้เกิดช่วงเวลา AHA ! Moment 

แล้วเราก็ฝึกทักษะการเรียนรู้  Learning Skill

โดยใช้ Model for Learning and Development*

ที่ครูโค้ช ได้ประยุกต์แบ่งสัดส่วนเวลาในการสร้างการเรียนรู้ คือ

·      ร้อยละ 70 ใช้ในการฝึกฝน ทำชิ้นงาน ลงมือปฏิบัติจริง (Practice) 

·      ร้อยละ 20 ใช้ในการให้คำปรึกษา ในบทบาทโค้ชหรือพี่เลี้ยงสอนงาน (Coaching and Mentoring)

·      ร้อยละ 10 ใช้ในการเรียนรู้ บรรยาย ในสิ่งที่เป็นประเด็นสำคัญ (Teaching) 

เมื่อเรานำโมเดลเรื่องการเรียนรู้และพัฒนา มาประยุกต์ใช้

เห็นได้ว่า การสอน (Teaching)

 มีสัดส่วนที่ต้องบรรยาย  10%

โดยเน้นในสิ่งที่เป็นสาระสำคัญจริง ๆ 

ตามตัวชี้วัด ที่เป็นแก่นในหัวข้อนั้น ๆ

เมื่อผู้เรียนเข้าใจในเนื้อหาที่สำคัญแล้ว

เราก็สร้างสถานการณ์ที่เป็น Life Situations 

เพื่อนำสู่กิจกรรมฐานสมรรถนะ (สนใจอ่าน คลิกที่นี่) 

ให้ลงมือปฏิบัติจริง (Learning by doing) 

ได้ลองถูก ลองเล่น ทดลองจริง 

ที่มีสัดส่วนเวลากว่า 70% 

เมื่อเกิดการสงสัยใคร่รู้ จากกระบวนการลงมือทำ

ครูโค้ชจึงต้องเป็นผู้ฟังที่ดี (สนใจอ่าน คลิกที่นี่) 

เพื่อจับประเด็น นำสู่การคลายข้อสงสัยต่าง ๆ 

และมีทักษะการสะท้อนกลับเชิงบวก

หรือ Positive Feedback (สนใจอ่าน คลิกที่นี่) 

โดยมีสัดส่วน Coaching 20%

ซึ่งเป็นช่วงเวลาสำคัญ ทำให้ผู้เรียนได้ตระหนักรู้

เกิด Passion จากกิจกรรมที่เราจัดแบบ 10:20:70

จนศิษย์นั้นผูกพันในการเรียนรู้ เติบโต 

พร้อมเข้าสู่โลกของความเป็นจริงได้อย่างมีความสุข

และศิษย์นั้น ต้องไปได้ไกลกว่าเรา !

 ------------------------------------------------------------------------

*  Morgan McCall, Michael M. Lombardo และ Robert W. Eichinger, The Career Architect Development Planner, 1996